با سپاس از همراهی نویسندگان در این جُستار‌ها.

شوربختانه دو نوشته‌ای که روی آنها کار میکردم را ایدون نمیتوانم بپایانم و کارشان را به آینده‌یِ دورتر میافکنم.

در این چند روزه سخن‌ها و گفته‌هایِ فراوانی زده شدند و نگرش‌هایِ ارزشمندی به دست آمدند.

در برآیندِ اندیشه در همه‌یِ آنها من به درستی کار ام در رفتن همچون گذشته دیگر نمیباورم, نگرش من میشاید و میتواند نادرست
باشد و کوشش‌ها و رنجه‌هایی که در این سخنگاه ریخته‌ایم را شاید نباید بهمین آسانی همچون من رها نمود; با این همه,
با افمارشِ من, زمان و کارمایه‌ ام میبایستی بیشتر در ساماندهیِ زندگی آشفته‌یِ خود ام هزینه شوند تا روشنگری
برای چند خواننده‌یِ ناشناسی که اینجا را شاید امروز نیم نگاهی بیندازند یا در آینده‌یِ دور شاید بزند و بخوانند.

یک نکته‌ای را آرَش نازنین جایی به شوخی درباره‌یِ من گفت, ولی بیشتر از این نمیتوانست بازگوینده‌یِ فرهود باشد:

undead_knight نوشته: مغز باینری! شما گویا نمیتونه دست از ...

این براستی یکی از ایرنگ‌هایِ من است که مغزی دودوئین دارم که
یا در کاری سراپا هستم, یا از بیخ نیستم و میان ایندو برایِ من باشنده نیست.

جُدایِ آن, دورنمایِ آینده برای من بسیار تاریک است و پـُرسْمانِ پیشرفت روزافزون فندآوری: به کجا می‌رویم؟ - برگ 16 را یک شوخی یا پرسشی گذرا نمیابم.

در این میان آری, میتوان سخنگاه خوبی برای گسترش راه‌هایِ سودمند دختربازی ب.ن. داشت, بویژه اکنون که
بازیکنی چون [MENTION=1132]امید[/MENTION] اینجاست, ولی این گرهی از دشوارهایِ سُتُرگ هومنی (آنچه مرا میاندیشاند) نخواهد گشود.

گفتمان‌هایِ مردستیزی و پدافند از حقوق مردان هم در جای خود ارزشمند هستند, ولی برگزیدگی آنچنانی ندارند.

گفتمان‌هایِ فلسفیک و فرنودین اینجا هم دیرزمانی‌ست رو به مرگ رفته‌اند, چه که اگر
بودند هم از روی همگونی بسیار بالایِ هموندان کنونی, راه به جایِ چندانی نمیبردند.

گفتمان‌هایِ پارسیگویی هم بیشتر برای بهکرد اندیشه خوب هستند, ولی مِهندی و برگزیدگی آنچنانی ندارند.


پس, چُنانکه پیشتر هم نوشتم, در آینده‌یِ بسیار کم‌ گرایند که اینجا
پرکاربر شده بود و من نیز همچنان خوشآمد بودم, باز خواهم آمد.

درستی یا نادرستیِ کنش مرا نیز بیگمان تنها زمان (سرور زوروان!) روشن خواهد نمود.

تا آن هنگام ولی, میدانم زمانِ گفتن در زندگی ام به سر آمده و زمانِ کردن فرا رسیده.

در این راستا, در گسترش و بهکردِ PN2 همچُنان خواهم بود و دوستان هم که در فیسبوک و دیگر جاها نشانی مرا دارند.



می‌اُمیدم برای همه‌یِ دوستان و یاران این سخنگاه که راه بس درازی را نیز با
هم پیموده‌ایم, که در دستیابی به آماجْـها و آرمـانهایِ خوب زندگی اتان همگی کامیاب باشید (;

— Mehrbod i Vâraste







پ.ن.

نخستین پیک من: بیخدا و ارزش های اخلاقی - برگ 2

هر ستون برابرِ یک روز از آغاز این سخنگاه:




پارسیگر