خب من بالاخره بحث دوستان را با مهربد در این مدت نبودم انجام شده بود رو خواندم.ببین مهربد عزیز همونطور که می‌دونی من خودم علت اصلی استعفام همین بی‌عملی ما در دفترچه بود و وقتی این واکنش رو نشون دادم یک امیدم این بود که در اینجا خون تازه‌ای وارد بشه. من بگمونم با اینکه شاید کسی نباشم که اینجا بیشترین تلاش رو برای رونق به اینجا کرده باشم (که نبودم) ولی اشتیاق زیادی به رونق اینجا داشتم و در مورد سرنوشت دفترچه بیشترین کیبردفرسایی رو کردم، الان که نگاه می‌کنم خیلی از اون چیزهایی که نوشتم هم اشتباه بوده و احساسی بوده و عمق لازم رو نداشته؛ بحث دوستان رو که می‌خوندم خیلی مطالب بود که بارها گفته شده بود، مثل بحث فبلترینگ و اینکه آیا علت خلوتی اینجا هست یا نه؟ که البته به نتیجه‌ای هم نرسید و خودش این به نتیجه نرسیدن و جلو نرفتن بحث و درک ما خیلی چیزها رو نشون میده.

ببین مهربد جان( [MENTION=14]Mehrbod[/MENTION] )، من الان فکر می‌کنم ما اصلا تلاش و آزمون و خطای لازم رو نکردیم. تلاش‌هایِ انفرادی بوده ولی بدون دقت کافی. البته دوستانی مثل خودت تلاش‌هایِ جداگانه‌ای داشتند که در موردش فکر هم کرده بودند پیش خودشون تا حدی (خود نبود گفتمان درست دراینباره یکی از مشکلات اصلی ما بوده)، ولی تلاش جدی هماهنگی برای رونق اینجا نشده. بنظر من ما تا خودمون خودمون رو جدی نگیریم نباید هم انتظا داشته باشیم کسی هم ما رو جدی بگیره. ما اینجا هدفمند نبودیم، هنوز بحث ما این هست اینجا که اصلا کاربر بیشتر خوب هست یا بد. هر چه قدر هم دوستان اینجا با علاقه فعالیت کنیم تا خودمون ندونیم چی میخوایم چطور انتظار داریم که اون اتفاق بیافته؟

ما در بخش مدیریت کار خاصی نکردیم، درست هست که کل نکته در آزادی بیان هست، تلاش برای راه انداختن بحث تنها همون تلاش خودت و جناب مزدک بوده و البته تلاش آنارشی برای راه اندختن بحث‌هایِ اسلامی در اینجا. موفقترآمیزترین اتفاق هم همان استارت بحث‌ها و تالار زنامرد توسط امیر بود که موفقترین اتفاق اینجا بود و گل سرسبد اینجا که اون هم بیشتر از هرچیز مدیون نبوغ فردی امیر بوده تا تصمیم ناموجود مدیریت ما که نشد بالاخره دو خط قانون برای اینجا بنویسم.

و اما پیشنهاد من اینه که اول از همه اینجا (با وجود مشغله‌یِ همه‌یِ دوستان) یک وقتی رو به اینجا اختصاص بدند برای همفکری درباره‌یِ راهکارها برای بهتر شدن اینجا، هر دو هفته یا یک ماهی یا دوماهی همه‌یِ اعضای فعال و علاقمند و مدیران آنلاین بشند و در مورد همین عملکرد بحث کنند.
این همه ما اینجا پروژه داشتیم که روی زمین مونده بخاطر عدم تعهد ما و صرف انرژی درست ما برای اینجا (البته چند برابر انرژی لازم رو اینجا با نیت خوب ولی بی هدف اینجا هزینه کردیم).

بعد از اون، تلاش برای دیده شدن اینجا. اگر اینجا تنها مکان ممکن برای گفتگوی آزاد و جدی هست باید بدون خجالت براش تبلیغ کنیم، حالا تبلیغ مستقیم یا غیر مستقیم. تا کسی ندونه اینجا وجود داره قطعا اینجا هم نمی‌تونه بیاد.

یک نکته دیگه اینکه، من قبلا فکر می‌کردم ناتوانی ما در حل این مسائل آسان نشونه‌یِ ضعف ماست، ولی الان من گمان می‌کنم اینها اتفاقا مشکلات اساسی جامعه‌یِ امروز فارسی زبان هست و مشکلات هم کاملا مرتبط با مشکلات بزرگ امروز ما، برای همین من گمان می‌کنم که خیلی جدی و علمی باید به اون نگاه کنیم. من نمی‌گم این‌ها قابل حل هستند، شاید راهی برای فرار از این وضع نداشته باشیم ولی من مطمئن هستم که خیلی از راه‌ها هستند که ما حتی امتحان هم نکردیم، همینطور مطمئنم جایزه‌ موفقیت ما قطعا اونقدر ارزش داره که اون راه‌ها رو امتحان کنیم. من البته وضعیتم کمی باهات متفاوت هست، من با اینکه در اینجا خیلی خیلی تلفات داشتم ولی از اینجا خیلی یادگرفتم و برای من خروجی کل مثبت بوده و هنوز هم با وجود سرد شدن بحث‌ها و تمام شدن حرف ما اینطور هست (البته سود منظور من هست، جدا از لذت گفت و گفت و دیدار دوستان)؛ این هست که رویکرد من و تو درباره‌یِ اینجا متفاوت باشه، ولی بنظر من بودن و حضور کم (البته تا حدی) در اینجا بهتر از نبودن هست. در جامعه ایران هم تجربه نشون داده تحریم چندان راهکار راهگشایی نیست و خیلی کارمی‌بره تا بشه منرو به عکس اون باورمند کرد.