mosafer نوشته: در مورد من صدق نمیکرد ، (و همچنین خیلیهای دگر پس قاطعیتی وجود ندارد) و هیچ وقت فکر نمیکردم وجود بچه می تواند حسی خوشایند برایم داشته باشد.
گاهی دوستان قدیمی ام را میبینم، اصلا در باورشان نمیگنجد من ،با آن حس تنفر از زاد و ولد ،دو فرزند داشته باشم

نکته: میگن آدم ها با بزرگتر شدن دیدشون باز تر میشه و دنیا رو مخصوص خود نمیدونن ؛)

همیشه از بحث در مورد خودم بدم میاد چون هی با ادم های معمولی! مقایسه میشم:))))
در هر حال هیچکس نمیتونه این نوع آینده رو به طور قطعی پیشبینی بکنه،بنابراین بحث در مورد شخصیت آینده ادم ها بیفایدست.

onali نوشته: :|||
بنابراین شما با خانواده مشکل ندارید فقط میخواید که تو شرایط خاص اگه فرزندان اونوغیرسودند میدونن بتونن ازش جدا شن...من میگم اصن این سیستم توی اکثر شرایط ناکار امده و باید کلا تغییر داده بشه حالا البته اگه شخص انو ترجیح میده که مشکلی نداریم به هرحال قرارنیس اجباری درکارباشه

ببینید من متمرکز بودنشو ی مزیت معرفی کردم اما میتونه بزرگترین ایرادشم باشه... چنین سیستمی خیلی راحت میتونه مورد حمله سودجویی های سیاسی قرار بگیره و منحرف بشه و لی خونواده چون خیلی پراکندس کنترلش خیلی سخته در نتیجه جامعه ای خواهیم داشت که تو اون ازادی و تفاوت در سطح سلیقه ها و طرز فکرها به شدت بالاس...اما باز این هم میتونه ی ایراد باشه....بزرگترین مشکل اینه چطوری میشه این سیستمو طوری راه اندازی کرد که مسیرشو بر طیق قوانین ارمان گرایانه ولیبرالی که داره پیش برد وامکان انحراف از مرزهاشو به کمترین حدش رسوند....این خوب...هه....یکم مشکل کوچیکیه که من فعلا براش راه حلی ندارم...اما عقیده دارم که این سیستم بهترینه ولی تا اون موقع تعدیلی که اشاره کردید میتونه راه حل موقت باشه

سوال نسبتا با ربط:1984 رو خوندی؟!:))
شرایطی که من مطرح کردم تقریبا اکثر ایرادات این سیستم رو میگیره،از اجباری بودن خانواده گرفتن تا عدم صلاحیت والدین و استفاده از زور!دیگه چه مشکلی داره؟

ببین این مسائل تقریبا لاینحل! هستند.یا ما باید به سیستم متمرکز تن بدیم یا سیستم پراکنده،سیستم متمرکز خیلی از آزادی های انسانی رو میگیره و سیستم پراکنده نمیتونه کنترل خوبی داشته باشه،در هر حال ریسک سیستم متمرکز و ماهیت دیکتاتورگونه ای که داره من رو به این سمت سوق داده که خانواده فعلی رو با ایراداتش خیلی بهتر از چنین سیستمی بدونم.

undead_knight نوشته: همیشه از بحث در مورد خودم بدم میاد چون هی با ادم های معمولی! مقایسه میشم:))))
در هر حال هیچکس نمیتونه این نوع آینده رو به طور قطعی پیشبینی بکنه،بنابراین بحث در مورد شخصیت آینده ادم ها بیفایدست.

البته که بحث در مورد شخص شما نیست،بیشتر سر اینه : کسانی که ادعا میکنند از تولید مثل بیزارند تا ابد این نظریه رو تایید نخواهند کرد و چون دنبال آمار نباشید خودم رو مثال زدم تا بدونید تجربه شخص هست نه دید و شنیده ها

+ خیالتان راحت ، می دانم شبیه ادمهای معمولی نیستید ؛)

mosafer نوشته: اینگونه که شما عنوان میکنید ، هیچ اختلافی بین کودکان بی سرپرست و کودکانی که زیر دست پدر و مادر خود بزرگ میشوند نیست.چه بسا کودکان گروه اول خوشبخت تر هم باشند چون مجبور نیستد پایبند نهادی باشند که سرتاپایش غلط ست.

لابد پست های قبلی بنده رو نخوندید...بی سرپرست نه ولی مادامی که کسانی باشند که این نیاز ها رو رفع کنن (چه در شکل و شمایل ی پدر مادر یا دوست یا رهبریا...) خیرتفاوتی نیس چه بسا ممکنه توجه بیشتری رو هم دریافت کنن

onali نوشته: ببینید اینجا دو مسئله جدا رو باهم اوردید: 1-چرا داریم و شما باید ثابت کنید ولی همینو بگم که بچه ای که بی پدر ومادر و بدون اطلاع از وجود چنین رابطه های بزرگ میشه هیچ وقت نمیپرسه من این نیازمو کجا تامین کنم.کس شرهاییم که تو فیلما میبینین یا تو دنیای واقعی ی مشت شعره یا برای جلب توجه یا واقعا برای رفع نیاز عاطفی....ولی این نیاز هالزوما نیاز به یک پدر نیس..نیاز به یک حامیه...ی دوس...این بچه هایی که موقع از دست دادن پدرو مادرشون بقیه هم اونها رو به حال خودشون رها میکنن دچار این مشکل میشن.وگرنه اونایی که از ابتدا یا "حتی" بعدها تحت سرپرستی قرار میگیرن چنین مشکلاتی ندارن...این نشون میده که این نیاز به اصل و نسب و این حرفا ربطی نداره

undead_knight نوشته: سوال نسبتا با ربط:1984 رو خوندی؟!:))

اون کتابی که من یادم میاد سوال خیلی باربطی به این موضوع نداره....شاید من یادم نمیاد ِD:

undead_knight نوشته: شرایطی که من مطرح کردم تقریبا اکثر ایرادات این سیستم رو میگیره،از اجباری بودن خانواده گرفتن تا عدم صلاحیت والدین و استفاده از زور!دیگه چه مشکلی داره؟

اختیار دارید!شما میگید وقتی 20 سال گذشت،شخصیت طرف شکل گرفت،همه بچگیش تحت تاثیر اعتقادات و باور های دو نفر دیگه و توی فضای فکری اونا طی شد بعد اگه خودش عقلش رسید و درضمن وابستگی عاطفی هم نداشت بتونه جدا شه بره.....نوش دارو بعد از مرگ سهراب!!!!
عیب همچین سیستم متمرکزی اینه که والدین بچه ها و نحوه زندگیشون رو حق خودشون میدونن مثه ماشینی که باید وجود خودشونو توش به ارث بزارن
حتی اگه فرض کنیم که پذیرفته بشه که والدین حق ندارن مثلا مذهبشونو به بچه ها منتقل کنن بازهم بچه هاتحت تاثیر این نوع جهان بینی قرار نمیگیرن؟بچه های خردسالی که از همون اول والدینشون براشون نوعی قهرمان ومرجع تقلید تلقی میشن؟

undead_knight نوشته: ببین این مسائل تقریبا لاینحل! هستند.یا ما باید به سیستم متمرکز تن بدیم یا سیستم پراکنده،سیستم متمرکز خیلی از آزادی های انسانی رو میگیره و سیستم پراکنده نمیتونه کنترل خوبی داشته باشه،در هر حال ریسک سیستم متمرکز و ماهیت دیکتاتورگونه ای که داره من رو به این سمت سوق داده که خانواده فعلی رو با ایراداتش خیلی بهتر از چنین سیستمی بدونم.

سیستمی که من گفتم درحال حاضر امکان پذیر نیس شاید هیچ وقتم نباشه اما به نظرم ی بهترش که خیلی هم متمرکز نباشه که بتونه راحت توسط گروهک ها منحرف بشه و بازهم تا حدی گروه گروه باشه اینه که اولا این شکل زاد و ولد متوقف بشه و بجاش لقاح مصنوعی انجام بشه (این یکی دیگه واقعا مسخرس ما در رابطه با هرچیز دیگه ای بهترین ژن ها یا نمونه ها رو برمیداریم که نسل های بعدی بهتر باشن اما در رابطه با خودمون (اصل موضوع:)) )هم چنان وسواسی های بیجا برقراره...بعد از این تعداد سرپرست های بچه ها بیشتر از یکی باشه برای هر زمینه ای (اموزش، تفریح وسلامتی،برنامه ریزی شغلی و ..) متخصص هایی هست که تعداد زیادی فرزند رو به عهده میگیرن شبیه چیزی که تو مدارس هست اهمیت این موضوع اینه که چون ارتباط خونی نیس و تعداد سرپرستا بیشتر شده حس تسلط و مالکیتو از دو نفر میگیره
کنترل کردن این سیستم کار راحتی نیس چون شما به فرض با تعداد زیادی متخصص سلامتی در ارتباطید که هرکدوم تعدادی فرزند رو به عهده گرفتن .....