دیوث یعنی كسی كه غیرت ناموسی نداشته باشد. بیگمان هستند كسانی كه چنین غیرتی را ندارند و اصولا غیرت ناموسی داشتن را صفتی منفی بدانند. در این حالت اگر به چنین فردی بگوییم دیوث توهینی به وی نكرده ایم. بنابراین تشخیص اینكه چه كلامی فحش است یا نیست كاملا وابسته به دیدگاههای هر فرد میشود. بخاطر این هم در هیچ قانونی نمی آیند لیست فحشها را تهیه كرده و در قانون ثبت كنند بلكه این قاضی است كه با توجه به تشخیص خود حكم میكند كه چه كلمه ای فحش است و مشمول مجازات.

ولی اینكه بگوییم انگل فحش است و انگل وار فحش نیست هم بازی با كلمات است. وقتی ما به كسی میگوییم انگل، منظور ما این نیست كه او خود انگل است بلكه منظورمان این است كه او شبیه انگل است یا همان انگل وار و این دو فرقی با هم ندارند. دیوث و دیوث وار هم دقیقا یك مفهوم را میرسانند. اینكه فردی بی غیرت باشد یا شبیه بی غیرت ها رفتار بكند چندان فرقی با هم ندارند و اگر یكی فحش است دیگری هم فحش میباشد. به گمانم برای اینكه تشخیص بدهیم چه كلمه ای فحش است باید در كل یك متن آن را مورد توجه قرار داد و دید كه آیا به قصد توهین به كار رفته یا خیر. در این حالت ممكن است دروغگو هم فحش به حساب بیاید یا پدر سگ خوش وبش!

به هر حال یا باید قوانین را جوری نوشت كه توهین كردن آزاد باشد یا نسبت به كاربرد كلمات حساسیت به خرج داد. بین این دو میشود هرج و مرج و قضاوت هم تنها سلیقه ای خواهد بود.