بدن انسان به روزی یک میکروگرم ویتامین b12 نیاز دارد تا دو آنزیم ِ متیونین سینتاز و متیل مالونیل کوآنزیم آ موتاز را فعال بکند. از سال ۱۹۷۲ به این سو، دیگر روش قدیمی سنتز برای تولید مورد استقاده نیست و بجای آن از روشهای ارگانیک بهره می‌گیرند. در حال حاضر سالی ده تُن از b12 مصنوعی از تخمیر ِ باکتری‌ها تولید می‌شود. b12 تولیدشده‌ بصورت صنعتی دارای ساختار مولکولی متفاوتی از مدل‌های یافت‌شدنی در طبیعت است، در حالی که انواع طبیعی دارای ساختاری مبنی بر «دی‌اکسی‌ادنوسیل‌ کوبالامین» و «متی‌کوبالامین» هستند، سیانوکوبالامین که در آزمایشگاه تولید می‌شود در ترکیب ملکولی خود دارای یک عنصر از خانواده‌ی سیانوهاست که لیگاند بالایی را اشغال می‌کند:
[ATTACH=CONFIG]996[/ATTACH]

مشکلی که رژیم گیاه‌خواری وجود دارد اینست که b12 تولید شده توسط باکتری در منابع گیاهی برای انسان قابل استفاده نیست، هیچ منبع غیرحیوانی قادر به رایانش فراگیر ِ b12 فعال نیست. دلیل آنهم ساده است زیرا b12 طبیعی تولید باکتری‌هایی‌ست که به فاسد کردن محصول مشغول می‌شوند، در گیاهان بالعکس جانوران، پروسه‌ی فاسد شدن در خارج از بدن جاندار رخ می‌دهد نه داخل آن(بجز یکی دو استثنا).

جدا از این بحث‌های تکنیکی، بدیهی‌ست که رژیم گیاه‌خواری در انسان بدون مراقبت‌های دقیق پزشکی می‌تواند به کمبود شدید این ویتامین و ابتلا به کم‌خونی ِ مگالوبلاستیک بیانجامد، چنانکه کم‌وبیش اغلب گیاه‌خواران تا پیش از سال ۱۹۷۲ به آن مبتلا می‌شده‌اند.