برای منی که هوادار دیرین سینمای ناب هنری هستم و خشنتر از سینمای تارانتینو (!) به عمرم ندیدم، تماشای
سریال «اسپارتاکوس» حقیقتاً تجربه و همراهی خشونت آمیزی خواهد بود! امشب قسمتهای نخست فصل یکُـم
هستم، ناشکیبانه چشم براه بودم تا نبرد نهایی کریکسوس و اسپارتاکوس را نظاره کنم. ولی زهی خیال باطل که
باهم یار و همراه میشوند برای نابودی "سایهی مرگ"! یکی از دوستانم پیش از تماشای فیلم به قصد نقیصهگویی
میگفت: "کاراکترها با شدت تمامتری آلفا و حدت به مراتب بیشتری هالیوودی هستند و کمترین شباهتی به مردمان
ماقبل مسحیح ندارند"! «هنر» یعنی همین که با تمام ابزار موجود اثر را در جهت کمال و تفصیل ماخوذ به واقعیت بردن؛
خواه شیرینی آمریکایی باشد خواه مهر هفتم!
(البته اولی را ندیدهام، اما تعاریفش در مجمع ناسینمادوستان کم
نیست گویا) من بروم ادامهی گلادیاتورها را ببینم.. :e416:
[ATTACH=CONFIG]2369[/ATTACH]
نقل قول:نگو که نمیخواهی به ایشان نقشی بدهی که شدیدا از دستات ناراحت خواهم شد:
یک نقشی میخواهم که به تقوا نزدیکتر باشد، این یکی گویا هنوز فی ظلمات ثلاث مانده است:
این فایل پیوست وجود ندارد . شاید زدوده باشد و یا لینک اشتباه وارد کرده باشید. اگر از موجودیت
این لینک مطمئن هستید برای کسب دادههای بیشتر با گردانندگی سایت تماس بگیرید.