یه نفر نوشته: خیام پدر سوخته..!
آلیس چقدر زیرکانه مضمون این شعر رو بیان کرد :-)

منظور خیام بچه‌بازی و پدوفیل نیست! ایشان عشق روحانی و کامل را در پسران می‌دیدند.
تشخیص معشوق خیام برای کسانی که با ایشان آشنا نیستند شاید کمی دشوار بیاید؛
برای اینکه او اصلا شاعر نبود و چندین رباعی بیشتر ندارد و در زمان زندگی‌اش همگی وی
را تحت عنوان دانشمند می‌شناختند، نه شاعر. بعدها پیروانش چارگانی‌های او را گردآوری
کردند که پس از سده‌ها این رباعیات تحریف شده و بدست ما رسیدند.
ولی در مورد حافظ شیرازی هیچ گمانی نمی‌رود که معشوق او پسربچه بوده است! دیوان
او فراوان است از ابیاتی که دقیقا به عشق پسران جوان دلالت دارد. حافظ نظربازی و مهر به
پسران را با پارادایم یونان قدیم درآمیخته بود و به شهر خویش جلوه‌ی شبه فلسفی می‌دهد.
در واقع، او برای این به "شیرین‌پسران" نظراندازی می‌کرد که آنان آیینه‌ی زیبایی حق و خداوند
بوده‌اند؛افلاطون هم در ضیافت بزرگان تصریح می‌نمود که کامل‌ترین عشق همانا مهروزی به
پسران است که انسان را متوجه به زیبایی کل و الهه‌ی زیبایی‌ها می‌کند، او زنان را مطرود و
منفور می‌پنداشت.