بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت مومنان گرامی.اگرچه که بنده میلی برای نوشتن نظر برای پاسخ دادن به معاندین حاضر در این انجمن ندارم لیکن برای اینکه پاسخ بعض شبهات داده شده باشد باز هم این نظر را میگذارم.آقای هرتزل اولا دلائل مسلمانان برای اثبات خدا از قبیل براهین آنسلم و دکارت و اسپینوزا نیست که بشور با کوچک ترین تفکری آن را رد کرد.برای نمونه بنده خودم دو نوشته درباره اثبات وجود خدا به براهین فارابی و خواجه نصیر علیهما الرحمة گذاشته ام.هم چنین آقای محمد نیز نوشته درباره برهان جناب ابن سینا در اثبات وجود حق تعالی قرار داده اند.براهینی هم جناب ملاصدرا،ملا هادی سبزواری و علامه طباطبائی آورده اند که در عقل کوچک جنابتان نمی گنجد(چنانکه در معرفت شما جواب های دیگر علما نیز برطرف کننده شهوات جنابتان نمی باشدو).
پاسخ درباره راهزنی ها حضرت.اولا این راهزنی ها همگی تا قبل جنگ بدر انجام شده بود نه در تمام عمر آن حضرت.ثانیا علت این حملات این بود که مهاجرین مکه که مدینه آمده بودند تمامی اموالشان توسط مکیان گرفته شده بود بطوریکه تا زمان گرفته شدن زمین های بنی قین قاع مهاجرین در مدینه خانه نداشتند و تمامی اموالشان گرفته شده بود.این یک حق طبیعی است که انسان برای باز پس گیری اموال خودش اقدام کند و خلاف این عمل کردن مخالف عقل طبیعی انسان است البته اگر انسان واجد آن باشد.
مورد بعدی کشتار یهودیان بنی قریظه.اولا یهودیان بنی قریظه با حضرت پیمان بسته بودند حال آنکه می خواستند در خلال جنگ خندق به مسلمین خیانت کنند و به مشرکین اجازه ورود دهند که با هوشیاری حضرت نقشه ایشان شکست خود.ثانیا قبل بنی قریظه، قبائل یهودی بنی قین قاع و بنی نضیر هم خیانت کرده بودند و این کار قبیله بنی قریظه و خیانتشان به مسلمین،خیانتی پس از آمدن حجت برای آنها بود چنانکه ابتدائا که مشرکین پیشنهاد خیانت را به سران این قبیله دادند آنها نپذیرفتند و گفتند ما از محمد بدی ندیدیم. ثالثا خیانتی که بنی قریظه کرد به شدت خیانت خطرناکی بود و اگر مشرکین به مدینه نفوذ می کردند کار اسلام تمام شده بود.پس رفتار تند با آنها چیز طبیعی است.رابعاً خود حضرت دستور به قتل مردان جنگی(و نه زنان و کودکان این قبیله)ندادند بلکه این قضاوت سعد بن معاذ بود که مورد تایید خود یهودیان بنی قریظه بود.حتی در بعض تواریخ تسلیم شدن یهودیان را مشروط به داوری سعد معاذ کرده بودند.
اما در مورد.عایشه.عایشه در تواریخ آمده است که در سن 5 یا هفت سالگی به عقد حضرت رسول در آمد.در بعض تواریخ این رقم را 25 سالگی هم آورده اند.اگر ما همان سن 5یا 7 سالگی هم را بگیریم باز هم اتهامی به سمت حضرت نیست.در فقه اسلامی می توان یک بچه نابالغ را به عقد خود در آورد لکن پس از آنکه به سن بلوغ رسید باید خود او تصمیم گیری کند و اگر نخواست می تواند تصمیمش را عوض کند.شرطی که در این نوع عقد هم هست این است که بچه نابالغ نمی توان رابطه جنسی داشت.هم چنین عایشه تا سن بلوغ در خانه پدر بود.لذا شبهه مذکور بسیار بی پایه و سست است.
مورد بعدی در باره زنان پیامبر است.اولا اگر حضرت دارای شهوت بودند چرا در سن25 سالگی ازدواج کردند حال آنکه از قبائل به نام عرب بودند و دارای شهرت.وچرا با زنی 40 ساله ازدواج کردند و تا پایان عمر حضرت خدیجه با زنی ازدواج نکردند؟اگر کسی بگوید به خاطر پول حضرت خدیجه بود(العیاذ بالله)می گوئیم خوب حضرت می توانستند پس از ازدواج دوباره ازدواج کنند چرا که پس از ازدواج با حضرت خدیجه پول آن حضرت در اختیارحضرت محمد(ص) بود.ثانیا ازدواج های متعدد حضرت دلائل بسیاری داشت که بی اطلاعی امثال جنابتان نسبت به آن جهل دارید و مطمئنا دو خط در مورد آن تحقیق نکرده اید.مثلا عده ای از این زنها بیوه بودند و نیازمند سرپرست مثل ام سلمه(ره).بعضی به تزویج حضرت در می آمدند تا بین قبیله مذکور و حضرت رابطه فامیلی ایجاد شود و حضرت بتوانند مناسبات راحت تری با آنان داشته باشند.بعض زنان خود را برای حضرت هبه می کدند(هدیه)چنانکه حضرت بعض آنها را به ازدواج اصحاب خود در می آوردند و اگر ایشان خواستار تعدد زوجات بودند چرا آن رنها را به نکاج خود در می آوردند.
دو مورد آخر هم ناشی از کم بودن تحقیقات جنابتان است.هم چنین زمانی که کسی شبهه ای بر قرآن وارد می کند خوب است به چند تفسیر معتبر شیعی و سنی(نه هر تفسیری)مراجعه کنید و پاسخ های مسلمانان هم بشنوید.
والسلام علی المؤمنین و لعنة الله علی الکافرین