چنین داد پند؛ زرتشتِ نیک / به پندار و گفتار و کردار نیک


====================================================================
درود
این جستار رو از این رو آغازیدم تا دوستانی که شیفته چامه سرایی اند بتوانند از دیگران، برای بهبود چامه ی خود بهره جویند.
====================================================================

1.در این بند "چنین داد پند؛ زرتشتِ نیک" بجای واژه "نیک" بنگرتان از چه واژه دیگری میشود بهره جست تا در این بیت(پارسی=؟) واژه "نیک" بازنوشت نشده باشد؟ آیا بازنوشت این واژه از زیبایی بیت میکاهد؟
2.در آموزه های اشو زرتشت نیک بودن گفتار بر کردار پیشی دارد یا وارونه آن؟ پس در بند دوم این بیت پندار==>گفتار==>کردار درست است؟چرا که از نیکی گفتن ساده تر از نیکی کردن است و کردار و گفتار نیز از پندار ریشه میگیرند بهتر نیست بگویم "به پندار و کردار و گفتار نیک"؟

شوربختانه یک دیتابیس درست و درخور برای یکچم (synonyms)های پارسیک نداریم، ولی اینها واژگان نزدیکی هستند که من در یاد دارم:

چنانکه میتوان دید بسیاری از آنها آموده (ترکیب شده) هستند و میتوانیم با یک خرده بازی بیشتر، باز هم واژگان زیبایی بیرون بکشیم.

SAMKING نوشته: چنین داد پند؛ زرتشتِ نیک / به پندار و گفتار و کردار نیک
...

2.در آموزه های اشو زرتشت نیک بودن گفتار بر کردار پیشی دارد یا وارونه آن؟ پس در بند دوم این بیت پندار==>گفتار==>کردار درست است؟چرا که از نیکی گفتن ساده تر از نیکی کردن است و کردار و گفتار نیز از پندار ریشه میگیرند بهتر نیست بگویم "به پندار و کردار و گفتار نیک"؟

تا آنجاییکه من میدانم به این چینش هستند:

شیدای توام وزان؛ به گیتی مستم / بی تو همه کوهسار و جنگل گشتم
مستی چو برفت و هوشم آمد باز / باز آن دلداده و شیدای جهان مستم

=======================================
1.یه سهشی(حسی) بهم میگه اون"به گیتی مستم" از دید دستور زبانی ایراد داره، افزون واژه"به" برای مستی درسته؟برادرانِ مست راهنمایی کنید
2.دوباره=ازسر بهتر نیست بند اول بیت دوم رو اینگونه کنم؟:
شیدای توام وزان؛ به گیتی مستم / بی تو همه کوهسار و جنگل گشتم
مستی چو برفت و هوشم آمد ازسر / باز آن دلداده و شیدای جهان مستم
اینگونه "باز" هم بازنوشت نشده
3."مصراع" که پارسیش میشه "بند"، "بیت" به پارسی چی میشه؟

=======================================
خب دیگه گمان کنم دیگه خوب شد:
شیدای توام وزان؛ به گیتی مستم / بی تو همه کوهسار و جنگل گشتم
مستی چو برفت و هوشم آمد ازسر / باز دلداده و شیدای به گیتی مستم

بیت = خان