چند ماه پیش با دوستان ِ بسیار منورالفکری مشغول گفتگو بودیم، یکی از آنها مطلبی پیرامون ِ پروتستهایی در هند عنوان کرد، مبنی بر اینکه گروه های ِ مذهبی ِ آنجا برعلیه نوعی شرکت ِ چندملیتی ِ تولید مهر و شبلون که از چربی ِ گاو برای بخشی از محصولاتش استفاده می کند. گویا پس از مدتی این پروتستها به نتیجه رسیده و شرکت مذکور چیز ِ دیگری را جایگزین چربی ِ این حیوان مقدس کرده، و این دوستان ِ لیبرال و دموکرات، جملگی اینرا پیروزی ِ جامعه ی ِ مدنی و توانایی ِ بالای ِ ذموکراسی در انطباق و انعطاف در برخورد با فرهنگهای گوناگون می دانستند. من بنظرم رسید که: یک لحظه اجازه بدهید، در اینباره که گاو یک پستاندار معمولی ست و تقدس ِ آن یک باور احمقانه ی ِ مذهبی بیش نیست چه می گویید؟ خوب، من بلافاصله به دگم بودن و ناتوانی از درک و احترام به فرهنگهای گوناگون محکوم شدم.. غرض از اینهمه پُرگویی، آنچه عنوان شد و شما پاسخکی به آن دادید، «موضع ِ من» نیست. حد ِ نهایت ِ لیبرال دموکراسی ِ مورد ِ پسند ِ شماست، که دو انتخاب پیش ِ روی شما می گذارد : فاشیسم ِ معطوف به محور گرفتن ِ یک باور/فرهنگ/نظام/ایده/مذهب، و سرکوب ِ تمام ِ آنهای ِ دیگر، یا مالتی کالچریسم ِ نژادپرستانه، که در آن مثل آدمهای احمق وانمود می کنیم عقاید ِ طرف ریشخندآمیز و بلاهت آلوده نیست، تا بتوانیم از او به عنوان کارگر ارزان قیمت استفاده بکنیم و محصولات ِ تجاری خود را به آنها بفروشیم.

الان در تمام دنیا نظام بازار آزاد حاکم است، سوسیال دموکراسی، بجز یکی دو کشور اسکاندیناوی که جمعیتهای کم و یکسان دارند در باقی دنیا یک کلمه ی ِ دیگر است، مثل کمونیسم، دموکراسی و ...