یک نکته در حاشیه‌ی بحث به نظرم می‌رسد: کارکرد «توهین به مقدسات» در تقدس‌زدایی بخاطر اثر روان‌ضربه‌ای ِ آنست. علم و منطق هر دو فاقد این اثر هستند، پس ما با دو نوع مختلف از روشنگری روبرو هستیم، آگاهی منتج از توهین نوعی آگاهی ناگهانی‌ست(sudden)، اما همان ِ برآمده از تعلم تدریجی(gradual). این دستکم یک تفاوت بنیادین میان این دو روش ِ نقد است که آن‌ها را با هم غیرقابل قیاس می‌کند: اینها کارکردهایی ناهمگون دارند و اینکه «شاید» به نتیجه‌ای یکسان برسند دلیل یکی بودن آن‌ها نیست.