آدمهای انقلابی شکست‌خورده را نمی‌توان بجز فاشیست‌شدن بابت هر کار دیگری سرزنش کرد. شاید سال ۱۹۸۴ کمی پستر از سال ۱۹۸۴ بیاید، من گمان می‌کنم یکی از آینده‌های محتمل بشر همانست که اورول «پیشبینی» کرده و هنوز هم این شبح بر فراز سر ما درحال پرواز است. شاید ما زمانی با انتخابی روبرو بشویم سرنوشت ساز که در آن یا دولت را تا سرحد نهایت دموکراتیزه کرده، پی کارش بفرستیم، یا در سر دیگر، به دولتی مطلقا تغییرناپذیر از هر طریق روی بیاوریم.. خلاصه اندیشه‌هایی که خواننده‌ی آثار اورول با آن روبرو می‌شود اندیشه‌های اصیل و خوبی‌ست.