Russell نوشته: خوب راه چاره چیست؟
کسی پیدا شود که آدم خوبی باشد و به قدرت هم آلوده نشود موقت مردم را دموکرات کند خوب اصلا دموکراسی را میخواهیم چکار همان را نگه میداریم دیگر،فعلا بیشتر از مردم من از همان چهره های اپوزوسیون میترسم،دموکرات درشان نیست یا انگشت شمار است اصلا چه برسد کسی که بشود ملکت را دستش داد تا زیربنای دموکراسی بسازد.

خوب همینه دیگه ! نداریم آدمش رو .
ما به هر حال باید از یک حکومت دلسوز برای مردم و کشور ولو بدون انتخاب مردم گذر کنیم . چیزی که درش سخن گفتن جرم نباشد . یک چیزی نرمتر از دوران شاه . اینطوری میشه رفته رفته فرهنگسازی کرد . ولی با وجود حکومتی مثل ج.ا حتا همون فرهنگسازی هم غیر ممکنه . شا اگر بیایید و در مورد دموکراسی و مردمسالاری حرف بزنید میشوید محارب با خدا !

Kaveh نوشته: اگر منظور ایران باشد به نظر من پادشاهی منتفی است. اگر سلسله ای قدیمی بودند ممکن بود اما پادشاهی که از کشور فرار کرده به معنای باطل کردن سلسله پادشاهی اش است به خصوص با وضعی که در پی رفتنش ایجاد شد دیگر چیز ارزشمندی از پهلوی نمی ماند که به واسطه آن آنها را شاه بدانیم (هر چند نمادین)

یک پادشاهی داشتیم از ایران به هند فرار کرد ولی دوباره برگشت و باز پادشاه ایران شد، نامش چه بود؟

sonixax نوشته: خوب همینه دیگه ! نداریم آدمش رو .
ما به هر حال باید از یک حکومت دلسوز برای مردم و کشور ولو بدون انتخاب مردم گذر کنیم . چیزی که درش سخن گفتن جرم نباشد . یک چیزی نرمتر از دوران شاه . اینطوری میشه رفته رفته فرهنگسازی کرد . ولی با وجود حکومتی مثل ج.ا حتا همون فرهنگسازی هم غیر ممکنه . شا اگر بیایید و در مورد دموکراسی و مردمسالاری حرف بزنید میشوید محارب با خدا !

به نگر من همه چیز در این نرمی آغازین نهفته، اگر حکومت تنها "اندکی نرم" و بُردبار باشد، کم کم نیروهای نیک و خردگرایی پیروز میشوند.
این "آغاز" هر زمانی میتواند باشد، مانند هل دادن سنگ به سرازیری است، اگر افتاد کم کم شتاب گرفته و دیگر نمیشود به این سادگی‌ها آن را بازایستاند.

خب فکر میکنم جمهوری اسلامی که هم این سی سال درسش رو پس داده و تناقضات بنیادین تقریبا برای همه روشن هست. به نظرم برای ایران فعلی مناسب ترین گزینه جمهوری هست(و حتی نیازی به کلمه سکولار هم نیست چون یک جمهوری البته نه به معنای تحریف شده اون ذاتا سکولار هست) هر چند خود جمهوری(از نوع واقعی) هم باز به دلیل ارجحیت دادن نظر کل به تک تک افراد کاملا مطلوب نیست ولی اگر یک جامعه مدنی باز وجود داشته باشه خیلی راحت تر میشه به تلاش برای تغییر حکومت دست زد(در واقع مهم نیست چه کسی حکومت میکنه بلکه مهم اینه چطور میشه حاکم رو با کمترین هزینه خلع کرد) اصولا به نظر من خنده دار هست که واقعا فکر کنیم هنوز هم حرف این هست که از چیزی مثل پادشاهی برای اتحاد یا تقویت یک کشور و... استفاده کرد. کشوری که دارای دلایل طبیعی برای پیوستگی نباشه همون بهتر که تجزیه بشه. جایگزین های دیگه مثل آنارشیم یا سندیکالیسم هم که از نظر من حتی برای کشورهایی که حکومت های نسبتا دموکرات رو به مدت طولانی تجربه کردند در حال حاضر قابل اجرا نیست چه برسه به کشور ما که خیلی از دوره های تاریخی رو هنوز پشت سر نگذاشته،به نظرم خیلی باید بگذره و داغ های دولت مدرن باید حسابی شبریت رو به ستوه بیاره تا اینکه بشه به عدم وجود دولت رسید.

undead_knight نوشته: خب فکر میکنم جمهوری اسلامی که هم این سی سال درسش رو پس داده و تناقضات بنیادین تقریبا برای همه روشن هست. به نظرم برای ایران فعلی مناسب ترین گزینه جمهوری هست(و حتی نیازی به کلمه سکولار هم نیست چون یک جمهوری البته نه به معنای تحریف شده اون ذاتا سکولار هست) هر چند خود جمهوری(از نوع واقعی) هم باز به دلیل ارجحیت دادن نظر کل به تک تک افراد کاملا مطلوب نیست ولی اگر یک جامعه مدنی باز وجود داشته باشه خیلی راحت تر میشه به تلاش برای تغییر حکومت دست زد(در واقع مهم نیست چه کسی حکومت میکنه بلکه مهم اینه چطور میشه حاکم رو با کمترین هزینه خلع کرد) اصولا به نظر من خنده دار هست که واقعا فکر کنیم هنوز هم حرف این هست که از چیزی مثل پادشاهی برای اتحاد یا تقویت یک کشور و... استفاده کرد. کشوری که دارای دلایل طبیعی برای پیوستگی نباشه همون بهتر که تجزیه بشه. جایگزین های دیگه مثل آنارشیم یا سندیکالیسم هم که از نظر من حتی برای کشورهایی که حکومت های نسبتا دموکرات رو به مدت طولانی تجربه کردند در حال حاضر قابل اجرا نیست چه برسه به کشور ما که خیلی از دوره های تاریخی رو هنوز پشت سر نگذاشته،به نظرم خیلی باید بگذره و داغ های دولت مدرن باید حسابی شبریت رو به ستوه بیاره تا اینکه بشه به عدم وجود دولت رسید.

به دفترچه خوش‌آمدید گرامی :e303:

نکته‌های سراسر بجایی گفتید، هر چند من هوادار نگه داشتن "سکولار" در کنار مردمسالاری (جمهوری، دموکراسی) هستم.
یادآور و گوشزد مهمی است که نباید هیچگاه باورهای شخصیرا درون سیاست کرد، دستکم نه سرراست.

Mehrbod نوشته: به دفترچه خوش‌آمدید گرامی :e303: نکته‌های سراسر بجایی گفتید، هر چند من هوادار نگه داشتن "سکولار" در کنار مردسالاری (جمهوری، دموکراسی) هستم. یادآور و گوشزد مهمی است که نباید هیچگاه باورهای شخصیرا درون سیاست کرد، دستکم نه سرراست.

ممنون خب نظری که من دارم بیشتر در مورد عنوان رسمی حکومته و شاید برای آگاه سازی همچین پسوندهایی بد نباشه برای مثال اگر دقت کنید اکثر حکومت هایی که پسوند های برای جمهوری میزارند در واقع از اون صفت بی بهره هستند و راهی برای پوشوندن ضعفشونه. البته واقعیت اینه که به هر حال هر نظری یک نظر شخصی هست به نظر بیشتر ما باید تلاشمون متوجه این باشه که نظرهای شخصی بدون پشتوانه منطقی به کلیات تعمیم پیدا نکنه.