Dariush نوشته: من هم براستی نمیدانم دقیقا به چه چیزی معترض هستید . شما میتوانید بحث کنید و استدلال‌ها را با استدلالهایی قوی‌تر رد کنید ؛ ما که اینجا مونولوگ نداریم . من هم که گفتم تا دوستان هستند من چیزی نمیگویم تا طرف مقابل با چندنفر و چند پست مواجه نشود که وقت و انرژی پاسخ دادن ازش گرفته شود.پس تا زمانی که شما به آنها پاسخ ندهید، ما حق داریم تمام این سخنان را صرفا ناتوانی در پاسخگویی و با احترام ترول به حساب آوریم.

حتما به عنوان یک زن این استدلال های جالب را تجزیه و تحلیل میکنم
مطمئنا این راهکارها برای فریفتن زنان به کار گرفته شده:))

نقل قول:

درباره‌ی این اصل چند نکته را همواره به خاطر داشته باشید:

1. هرگز، هیچ استثنایی در هیچ کجای دنیا/تاریخ وجود نداشته، و وجود نخواهد داشت. ممکن است نیاز یک زن با دیگری متفاوت باشد، ممکن است شدت وجود این اصل در یک زن ده باشد، در دیگری نود، ممکن است نیازی که دارد خود مایه‌ی پیشرفت شما بشود و این نفع متقابل دو سویه‌ بودن معامله را در ذهنتان تداعی بکند(مثل هنگامی که یک زن همسرش را تشویق به پیشرفت در شغل خود می‌کند)، ممکن است آشکارا و بی‌رودربایستی و آگاهانه به دنبال منفعت خود باشد یا پنهانی و توام با شرمساری و ناخودآگاه، ممکن است حتی از این ویژگی خود بیزار یا منکر آن باشد و ... آنچه هرگز ممکن نیست، وجود نداشتن این ویژگی در زنان است.

2. وفاداری ارزشی‌ست مردانه که ما بر زنان فرافکنی می‌کنیم. شما اگر کوچکترین نفعی به من برسانید، من خودم را تا جبران آن نفع به نحوی بدهکار احساس می‌کنم. زنان خیلی ساده چنین نیستند. اگر چهل سال هم با او زندگی کرده‌اید، به محض آنکه گزینه‌ای را بهتر تشخیص بدهد، بی‌هیچ پشیمانی به سراغ آن گزینه می‌رود. جالب آنست که این اتفاق حتی تدریجی و آرام‌آرام هم رخ نمی‌دهد، یک شب ماه آسمان او هستید، فردا کیسه زباله‌ی زیاد در خانه مانده که پر از آشغالهای تاریخ مصرف گذشته است.

3. هرگز به دروغ وقیحانه‌ای که زنان/زن‌پرستان به هنگام مواجهه با این اصل به شما می‌گویند (که این عملی‌ست متقابل، مرد هم برای رفع نیازهای خودش با زن ارتباط دارد) گوش ندهید و آنرا با پوزخندی از سر ترحم پاسخ بدهید. مرد همواره، حتی در بهترین شرایط قابل تصور، بازنده‌ی مطلق این بده بستان است.

4, این اصل را به خاطر داشته باشید و همواره در روابط عاطفی خود بکار ببرید تا زندگی آرام و بی‌مشکلی داشته باشید. من هرگز دوست دختر سابق عصبانی نداشته‌ام، هیچگاه زنی آغوش مرا با نفرت و بیزاری ترک نکرده، زیرا از همان ساعت اول منتظر روز جدایی بوده‌ام و هرگز اجازه‌ نداده‌ام طرف احساس خیانت کردن بکند(و یا خودم احساس مورد خیانت قرار گرفتن بکنم). هیچگاه بیش از آنچه باید در یک رابطه هزینه‌ نکرده‌ام، و لحظه‌ای توقع قدرشناسی بابت آنچه هزینه کرده‌ام را نداشته‌ام. این یک قرارداد ناعادلانه است که در آن شما همه چیز را می‌دهید، و یک چیز را می‌گیرید. با چشمانی گشوده پای آنرا امضا بکنید.