Russell نوشته: مشروعیتش از صدام حسین که قطعا بیشتر است،کلا من با تعریف استقلال و اینها برای کشورها مشکل دارم و سیاستهای مداخله جویانه محدود را بسیار بهتر از چهاردیواری اختیاری برای اراذلی مثل ج.ا صدام میدانم،امروز هم باید اسپاگتی را شکر کنیم همین آمریکا هست جلوی اراذل را بگیرد یکی مثل چنگیز پیدا نمیشود راه بیافتد قصابی.این حالا بخاطر این نیست که دولتمردان آمریکا آدمها خوبی هستند،بنظر من اینها حداقل بعد از جنایت و اینها یکمقدار محدود و کمی آدم شده اند،اراذل جدید و نورسیده مانند چین و روسیه که علنا و بی تعارف در آفریقا دارند علیه حقوق بشر کار میکنند واقعا ترسناک هستند،اگر ابر فدرتی در جهان قرار است باشد من ترجیح میدهم آن آمریکا باشد.

چین و روسیه هم امکان این کار را پیدا کرده‌اند زیرا آمریکا وجود دارد تا به عنوان مازاد آن عمل بکنند، وقتی نیرویی امپریالیستی در جهان وجود دارد، انگل‌هایی درجه دو پیدا می‌کند که از طریق فاصله گرفتن از او، قادر می‌شوند قربانیان کم‌جان‌تر را گیر بیاندازند و فریب بدهند. چنانکه ایران رضا شاهی از فرط نفرت از انگلستان، حامی و پشتیبان آلمان نازی شد. مشروعیت دخالت آمریکا در عراق چرا از مشروعیت دخالت عراق در کویت بیشتر است؟ اشغال یک کشور دیگر با دلایل دروغ و موهوم چگونه می‌تواند اخلاقی باشد؟ منهم با دیوار کشیدن به دور کشورها و دادن اختیار آنها بدست دولت‌ها مخالفم، وانگهی جدا از هدف نهایی(که انحلال دولت‌هاست)، بصورت مقطعی و در زمان فعلی نیز باید اجازه داد سازمان مللی مستقل و دموکراتیک درباره‌ی این مسائل تصمیم بگیرد نه زور. قدرت هرگز مشروعیت نمی‌آورد و چه بسی در ضدیت با آنست. ایالات متحده در نقش برجسته‌ترین مدافع و پشتیبان دیکتاتورها در آسیا، آمریکای جنوبی و خاورمیانه، هیچ مشروعیتی برای بازی کردن نقش «آزادی‌خواه» را ندارد، تا بود دیکتاتورهای راست‌گرا و ضدچپ، حالا هم دیکتاتورهای غرب‌گرا و سرمایه‌سالار.