sonixax نوشته: خوب مگه نه اینکه بهایی ها مسلمان هستند ؟!
دلیل مخالفت آخوند هم باهاشون اینه که اینها میگند مهدی ظهور کرده تمام شده رفته پی کارش. خوب در نون دونی رو بستند به این ادعا !

البته اینها مسلمون نیستن و به اسلام و محمد و علی و ... احترام میذارن اما میگن بعد از محمد ، باز هم پیامبر برای مردم فرستاده میشه !! یعنی یه نون دونی رو بستن ، اما چند تای دیگه باز کردن ... اونها میگن هر 1500 سال یه پیامبر فرستاده میشه ...

بهایی ها در واقع یه انحراف از مکتب بابیه هستن ، همون طور که شیعه اسلام رو منحرف کرده !! باب هم خودش اول میگه من باب امام زمان هستم ، بعد میگه خود امام زمانم و بعد هم ادعای پیامبر بودن میکنه :

علی‌محمد شیرازی که‌ در آغاز خود را «باب‌ِ» امام‌ غایب‌ می‌دانست‌ - و مریدانش‌ به‌ همین‌ سبب‌ بابیه‌ نامیده شده‌اند - پس‌ از چندی، خود را حجت‌ و مهدی موعود خواند و آنگاه‌ شریعتی‌ نونهاد و سخنانی‌ گفت‌ و نوشت‌ که‌ بی‌شباهت‌ به‌ دعویالوهیت‌ نیست‌. منشأ برخی‌ عقاید و دعوی‌های او را باید در بعضی‌ عقاید اسماعیلیه‌ و صوفیه‌ و نقطویه‌ و به‌ ویژه‌ آراء شیخ‌ احمد احسایی‌ (ه م‌)، و شاگرد و جانشین‌ او سیدکاظم‌ رشتی‌ جست‌ و جو کرد. [SUP][۱][/SUP] [SUP][۲][/SUP]گرچه‌ جانشینان‌ سیدکاظم‌ و شیخیه پس‌ از او، به‌ ویژه‌ شاخه کریم‌خانی‌ به‌ کلی‌ از عقاید بابیه‌ بیزاری می‌جویند و از سرسخت‌ترین‌ مخالفان‌ این‌ گروه‌ و فرق‌ِ منشعب‌ از آن‌ به‌ شمار می‌روند [SUP][۳][/SUP] [SUP][۴][/SUP] ، ولی‌ عقاید ایشان‌ راه‌ علی‌ محمد را در طرح‌ چنان‌ ادعاهایی‌ هموار ساخت‌. مثلاً آنان‌ معتقد بودند که‌ امامان‌ اثنا عشر مظاهر الهی‌، و دارای صفات‌ و نعوت‌ باریند و علل‌ اربعه موجودات‌ و مشیت‌ خدا و دست‌ خدا در اجرای جمیع‌ امور وجودیه‌ و کونیه‌ و شرعیه‌ به‌ شمار می‌روند، و در عصر غیبت‌ به‌ مقتضای حکمت‌ و رحمت‌کامله خدا همواره‌ کسی‌ حضور دارد که‌ بلاواسطه‌ با امام‌ غایب‌ مرتبط بوده‌، و واسطه فیض‌ میان‌ امام‌ و امت‌ باشد، ( توحید )، معرفت‌ نبی‌ ( نبوت‌ )، معرفت‌ امام‌ ( امامت‌ )، و معرفت‌ شیعه کامل‌ یا رکن‌ رابع‌ که‌ همان‌ باب‌ یا واسطه فیض‌ است‌، دست‌مایه خوبی‌ برای دعوی‌های وی گردید، [SUP][۵][/SUP] [SUP][۶][/SUP] [SUP][۷][/SUP] خاصه‌ که‌ شاگردان‌ احسایی‌ و سیدکاظم‌ و سپس‌ بابیه‌، این‌ دو را همان‌ شیعه کامل‌ و «باب‌» و رکن‌ رابع‌ می‌دانستند که‌ ظهور امام‌ غایب‌ را نزدیک‌ دانسته‌، مردم‌ را به‌ قرب‌ ظهورش‌ بشارت‌ می‌دادند. [SUP][۸][/SUP] [SUP][۹][/SUP] [SUP][۱۰][/SUP] [SUP][۱۱][/SUP] [SUP][۱۲][/SUP]