Dariush نوشته: برای من هیچ چیز کودکانه‌تر از این نیست که بشنوم که زنان در موقعیتی مشابه همانکه مردان در تاریخ بوده‌اند کنش‌هایی متفاوت می‌داشتند و احتمالا این اندازه از خشونت در آنها وجود نمی‌داشت. کسانی که تاریخ را چندباری ورق زده باشند می‌دانند که هر میزان خونریزی‌ها، جنگها، خفقان‌ها و... زمانی که زنان در راس امور بوده‌اند (ملکه، امپراتور و... ) هرگز کمتر از شرایط مشابه مردانه‌اش نبوده( اگر بیشتر نبوده باشد).

اینکه زنان به هم خشونت غیرمستقیم وارد می‌کنند و مردان خشونت مستقیم درست است، ولی اینکه کسی گمان بکند خشونت غیرمستقیم بهتر است یعنی دریچه‌ای به ذهن خود او، یعنی خود او چنین ترجیحی دارد و گمان می‌کند ترجیح شخصی او در باقی مردان هم مشترک است. پسربچه‌ها به سر و کول هم می‌زنند، لباس یکدیگر را می‌درند، سر هم را می‌شکنند و در خاک می‌غلطند، سپس وقتی یکی بر دیگری چیره شد همه چیز را فراموش می‌کنند، دست گردن هم می‌اندازند می‌روند پی کارشان. دختربچه‌ها یکی را نشان می‌کنند، با او حرف نمی‌زنند، از جمع او را می‌رانند، او را بدنام می‌کنند، او را بازی نمی‌دهند، دوستی‌های دیگران را با خراب می‌کنند... در یک کلام، زندگی او را تباه می‌کنند.

من شخصا ترجیح می‌دهم با شمشیر آخته دل و روده‌ام را بیرون بکشند، تا خوشنامی که سالهای زندگی‌ام را برای بدست آوردنش هزینه کرده‌ام ویران بکنند.

پ.ن:
درباره‌ی زنان و قدرت: زنان بسیار در این مورد دوست‌داشتنی‌تر هستند زیرا «فقط» قدرت، عظمت، دلیری، استادی، غرور، عزت و ... را پاداش می‌دهند. خودشان از آنها بی‌بهره‌اند، اما همینکه مردان را با تیغی آخته به رشد در این جهات وا می‌دارند باعث می‌شود دستکم من آنها را در مقام «جمع» هزار بار بیشتر به مردان ترجیح بدهم. یک دلیلی هست که من به مردان فمینیست و امثالکم می‌گویم «از زن کمتر»، چون زن فمینیست به کهتری خود واقف است و در تلاش برای فائق آمدن بر آن از طریق مردنمایی، تلاشی‌ست برجسته و شایسته‌ی تحسین، ولو عبث و ابتر. مرد فمینیست ولی نقطه‌ی مقابل آنست، و می‌خواهد از ضعف خود فضیلت بتراشد... :e140: