من با نظر همه شما در مورد تبعات سال 88 مخالفم. شما موضوع رو خیلی گسترده و بزرگ میکنید.

آیا کسی هست که شک داشته باشه که مردم ایران مخالف نظام بودند؟ من به شخصه نظرم اینه که اکثریت مردم مخالف نظام بودند. سال 88 فقط باعث شد سیاسیون هم مخالفتشون در بعضی موارد آشکار بشه و در بعضی موارد جلب بشه. مثلن نوریزاد از دسته ای هست که مخالف شد. من خودم در فامیل چند نفری رو دارم که 180 درجه تغییر کردند. مثلن کسی هست که صحبت از خامنه ای میکردیم اشک تو چشمش جمع میشد. میگفت بیت آقا دورتادور دارای نرده ایه که خانم بتونن با کمک اون راه برن. آقا شبها شام نمیخورن. آقا ناهارشون خیلی ساده و مختصره. خود نوریزاد افتخارش این بود که اثاثیه آقا بجز کتابهاش یه وانت بیشتر نمیشه! یکی دوتا سپاهی هم میشناسم که رده بالا هستند و به خاطر حمایت از موسوی کارشون رو از دست دادند.

در کل به نظر من اتفاقات 88 تضاد مردم رو با حکومت فقط عریان کرد. از نظر امثال من که هرگونه تغییر و دگرگونی در شکل حکومت رو بدون دخالت خارجی ، خصوصن از نوع قهری، ناموفق و غلط میدونیم کشته شدن و زخمی شدن مردم در حرکت های ایذایی و فرسایشی مثل این شایسته نیستند و فقط منجر به هزینه های بالا برای مردم و در نهایت سرخوردگی هستند. الان نگاه کنید، 100 تا سالگرد انتخابات هم برسه کسی از جاش تکون نمیخوره. کسی میگفت مردم زمانی به خیابون میان که مطمئن از حمایت خارجی باشند نه اینکه مثل سوریه بیان و جون بدن فقط. اینها نشانه سرخوردگی مردم هست. تعارف نداشته باشیم، مردم ایران و هتا من هم انتظارهای بیشتری از جنبش های سنگینی که در 88 روی داد داشتیم.

فرض کنیم این دیدگاه که حرکت 88 مردم رو به هم شناسوند و راههای مخالفت و شورش رو تمرین کردند و غیره و غیره درست باشه. آیا تا زمانیکه فرصتی برای استفاده از این تجربه ها و دستاوردها نباشه، این دانسته ها و یافته ها مفیدند؟ من اینطور فکر نمیکنم. دنیای امروز دنیای نتیجه گراست. امروز مدیر شما ممکنه از شما رسیدن به سقف تولید مثلن N هزارتا رو بخواد. براش مهم نیست که دو شیفته کار میکنی یا در یک شیفت بازده رو بالا میبری. به هر حال به پایان سال نگاه میکنه. یا پدر از پسرش قبولی میخواد. دیگه وارد جزئیات نمیشه که روزانه چند ساعت درس میخونه یا چند ساعت تفریح میکنه. او فقط قبولی میخواد. این دیدگاه امروز در دنیا کاربردی شده. بنابر این مهم نیست دستاوردهای 88 چیا هستند. تا زمانیکه تغییر مطلوب بوجود نیومده فایده ای ندارند. تغییر مطلوب هم از نظر ما فقط با دخالت خارجی اتفاق میفته.

ممکنه نظر من براتون خیلی رادیکال و تندروآنه یا ماشینی یا همچین چیزهایی باشه. خب بله ممکنه همینطور باشه واقعن. من نظرم اینه که حرکت های منجر به پیروزی مردم در برابر حکومت حتمن و لزومن باید با دخالت خارجی باشه (تجربه سوریه نظر ماها رو ثابت میکنه) و در غیر اینصورت بی فایدست. بنابر این طرفداران هرج و مرج و شورش باید بدونند که اینها فقط هزینه کردن هست بدون عایدی. بنابر این هواداران شرکت یا عدم شرکت در انتخابات 88 نمیتونند ایده خودشون رو با توجه به دستاوردهای بعدی موجه کنند.