sonixax نوشته: نه بابا کهولت چیه !
بازی هم مثل فیلم میمونه . یک مدتی از فیلمهای اکشن و بزن بزن خوشتون میاد ولی کم کم و با دیدن فیلمهای زیاد دیگه فیلم اکشن خوشتون نمیاد .
بازی هم همینه . بعد از یک مدتی آدم خیلی سخت گیر میشه توی انتخابشون .

البته به روحیه ی فرد خیلی بستگی داره. با افزایش سن هم روحیه ی آدمها معمولا صلح طلب و آرامش طلب میشه، ضمن اینکه ذهن هم دیگه اون کارایی لازم رو نداره و دنبال ساده گی میگرده. مثلا اون موقعها بازی wolf برای خودش بازی خشن و خیلی پر هیجانی بود (یادم افتاد بازی Heretics رو از قلم انداختم!)، ولی من و پسر عمه ام به مقتضای جوونی ساعتها مینشستیم پشت سیستم پنتیوم ١۶۶ و از دنیا فارغ بودیم با این بازی!!
در مورد فیلم ولی فرق میکنه قضیه به نظرم. فیلم رو میدونی که فیلمه و هیچوقت مثل بازی غرق نمیشی توش تا جایی که خودت رو یکی از شخصیتهاش به شمار بیاری. اینه که معمولا کسایی که ممکنه از بازیهای پیچیده یا خشن خوششون نیاد، مشکلی با فیلمهای اینچنینی ندارن.