shirin نوشته: در اون کشورهایی که شما زندگی میکنید یه دختر میتونه بره با خیال راحت منشی بشه. و هیچ نگرانی از بابت رئیسش هم نداشته باشه. ولی تو ایران اکثر شرکتها که دنبال منشی میگردن کسی رو میخوان که علاوه بر منشی گری به اصطلاح هوای خودشون رو هم داشته باشه و گاهی وقتا یه حالی هم بهشون بده.

در ایران هم میشه - نگرانی دختران از رئیسشون و حال دادن و هوا داشتن و ... هم یکی از افسانه هایی هستش که جمهوری اسلامی انداخته بین مردم تا به علاقه زنان برای کار نکردن بیرون خانه بیشتر دامن بزند . چون به نفعشه که نقش زن در اداره امور جامعه کمرنگ تر بشه .

shirin نوشته: به خاطر همینه که از هر صد دختری که با ذوق و شوق یه کار تو روزنامه پیدا میکنه با چشم گریان برمیگرده.

این آمار رو دقیقن از کجا آوردید الان ؟ دفتر همشهری تشریف بردید ؟ همشون خانم هستند !!! چشماشون هم گریون نیست خیلی هم از کارشون راضی هستند .

shirin نوشته: دوستم شش ماه دنبال کار بود شدیدا هم احتیاج داشت مدرکش هم لیسانس حسابداری بود روزی سه چهار جا سر میزد برای کار و همیشه هم با اعصاب خورد از اونجا بیرون میومد.

کار کردن به عنوان حسابدار الان توی ایران برای مردها هم غیر ممکنه . چون شرایط اقتصادی داغونه .

shirin نوشته: چون مدیرعاملا اکثرا توقعات بیجا داشتن.

ببین ، خودت بیا دو دوتا چهار تاکن - اگر مدیر عاملها بخوان به هر زنی که توی دفتر دستکشون کار میکنه پیشنهاد های بیشرمانه بدن و اونهایی که قبول میکنند استخدام میشند . اون مدیر عامل اول از کمر به پایین فلج میشه ! بعدش هم احتمالن میمیره !!!!

shirin نوشته: منم اگه کار قبلیمو تعطیل کردم به این خاطر بود که دایم باید بازاریابی میکردم و همش هم با شرکتهای خصوصی کار داشتم که اونها هم اکثرشون فکر میکردن اگه کارشون رو بهم بدن لطف کردن در حقم و باید در عوض منم باهاشون مهربون باشم!

ما که در تهران از این چیزها ندیدیم ! میگم شاید شیراز هنوز تو دوران قاجار گیر کرده !

shirin نوشته: شاید تو تهران وضعیت کار بهشت باشه و رئیس شرکتاشون فرسته. ولی حداقل تو شیراز و تو بندرعباس که من زندگی کردم اصلا اینجوری نبوده.

شاید - یادم باشه به این دوستان شیرازی که هی در مورد شیراز تعریف میکنند و به به چه چه میکنند بگم خالی نبندید