این پیش فرضها در این استدلال وجود دارد:
1-خدایی هست
2-این خدا عادل است.
3-در این دنیا عدالت وجود ندارد.

از این گذشته همونطور که من در بحث غرامت دادن بخاطر رنج دیگران گفتم در واقع این حداکثر کاری هست که از دست قانون بر میاید ولی عدالت نیست.مثلن من بزنم چشم یکنفر را کور کنم بعد من به زندان بروم و به طرف غرامت بدهم این عدالت نیست،بلکه تلاشیست برای بهتر کردن اوضاع،در واقع آن تجربه کوری را برای طرف مقابل نمیتوان جبران کرد،با عذاب و پاداش،اینها بیشتر راهکارهایی هستند برای تکرار نشدن این اتفاقات و کاهش درد قربانی.
این استدلال فقط میگوید که عدالت در این دنیا اجرا نمیشود،خدا برای نشان دادن عدالت خودش بعد از این دنیا نیاز به یک(یا حتی شاید چند) دنیای دیگر دارد.در واقع این استدلال بیشتر بدرد خود خدا میخورد که یادش باشد یک دنیای دیگر هم لازم است خلق کند برای جزا و پاداش این دنیا،چه بسا بعدن لازم شود یک دنیای دیگر هم خلق کند برای رفع و رجوی کاستیهای دنیای آخرت !!