من شخصا دیدگاهم با احتمالات و کاربردهای عملی هست.
احتمال وجود مثلث چهارگوش هم نادیده گرفته میشه چون از نظر احتمالات و تجربه ها و کاربردها در زندگی ما، پرداختن به مثلث سه گوش اولویت داره، و وقت و انرژی هم هیچوقت اضافه نیست (باوجود کلی کارهای عملی تر که روی چیزهای محتمل تر میشه انجام داد) که بخوایم روی اینطور چیزهایی که هیچ نشانه و دلیلی بر وجود آنها و امکان دستیابی سود و کاربرد عملی از آنها وجود نداره وقت و انرژی محدود و ارزشمند خودمون رو صرف کنیم.

درمورد خدا اما بنده آنرا در سطح مثلث چهارگوش کم اهمیت نمیدانم.
از یک خورده معنویت داشتن و احتیاط کردن در این باب هم بنده ضرر خاصی نمیبینم که بخواهم دریغ کنم.
حال بحث دریافتهای مستقیم و درونی و نیروهای ناشناخته به کنار.
بهرحال هم عمر ما سپری میشود و درکل این حیات دارای اهمیت و ارزش بینهایت نیست از نظر بنده. چون بهرصورت موقتی است و کیفیت آن غیرقابل تضمین کامل. از نظر من در همین حد رضایت هم کفایت میکند و بهینه تر و سازگارتر هم هست با واقعیات خود و جهان اطراف تا اینکه بخواهیم مطلق گرا و ایدئال گرا باشیم (حال در هر موردی که میخواهد باشد).

در یک حداقلش و کمترین هزینهء ممکن، ما میتوانیم در زمانهایی که انتخاب های کم و بیش برابر داریم، آنهایی را انتخاب کنیم که با معنویت سازگارتر هستند.
بطور مثال شما به دو فن و شغل تولید شراب و تولید آب میوه (که بدون الکل است) بطور کم و بیش یکسان علاقه و استعداد دارید و از نظر برآورد اقتصادی هم فرصت و احتمال موفقیت و سود آنها را کم و بیش یکسان میبینید؛ خب من باشم ترجیح میدهم از تولید و فروش شراب کسب درآمد نکنم!
حال بنظر بنده بیشتر از این هم اگر کسی پیش رود نمیتوان گفت غیرعاقلانه است؛ به حس های درونی خودش هم بستگی دارد.
مثلا من اگر سود شراب سازی را حتی دو برابر و حتی 10 برابر سود تولید آب میوه ارزیابی کنم، اما سود تولید آب میوه هم همچنان به اندازهء امرار معاش و رضایت قانعانه ای در زندگی ام باشد، بازهم بجای شراب آب میوه تولید میکنم!