[Thanks]

نگاه شهروند غربی چه اهمیتی برای ما یا کس دیگری دارد؟ مگر اینکه در غرب زندگی بکنید و به این چیزها اهمیت بدهید.

ایران هستم، و اتفاقا برایمان مهم است اینها که حرفشان در این شبکه‌ها خریدار دارد نروند به نیابت از ما بگویند «ما انتخاب کردیم اینگونه زندگی کنیم» یا با ماجراجویی در کشورهای همسایه موافق هستیم و لابد هم هر سال خمس و زکاتمان را برای مدافعین بی‌بی فاطمۀ زهرا اهدا می‌کنیم. جنگ‌های توییتری و هشتگ‌های مستعارنویس‌ها اهمیتی ندارد، چون روسیه قبلا همین کار را در دفاع از خودش به‌قدری لوث کرد که شهروند آن‌وری به‌سختی می‌تواند تشخیص دهد اینهایی که هشتگ می‌زنند «خامنه‌ای کبیر» ربات هستند یا اینهایی که می‌گویند «خامنه‌ای ویروس». طبیعتا کسی به حرف این اکثریت که تریبونی ندارد اهمیتی نمی‌دهد. مهم نایاک و ژورنالیست‌هایی هستند که تریبون دستشان است. این حاج آقا دکتر مهندس فلانی‌ها هستند که با تریبون در اختیارشان نگاه جهان را به ما مشخص و حتی علیه ما لابی می‌کنند، نه ما مستعارنویس‌های «ربات و خودفروخته». 

مسلمان ِ غیر ایرانی به دلیل مداخله‌ی غربی جماعت پس از فاجعه‌ی ۵۷ هرگز اجازه پیدا نکرده که دوران ِ باور ِ عمیق به اثربخشی و مفید بودن مذهب در سیاست را شخصا و رأسا تجربه بکند و به ناکارآمدی آن در پدید آوردن یک جامعه‌ی مدرن ِ پیشرفته پی ببرد. این است که هرجا ذره‌ای آزادی و دموکراسی و انتخابات و اینها برقرار بشود بلادرنگ اسلام‌گرایان به رأس هرم قدرت سیاسی صعود می‌کنند. سوریه هم از این قاعده مستثنی نبود و نیست.

بدبختی بزرگتر این ایرادات بنی‌اسرائیلی شما: حتی با معیاری چپکی شما هم لیبی قذافی بهتر از این لیبی جدید بود. یا شاید من اشتباه می‌کنم و از جدیدترین توافقات چپ ِ نوین بی‌خبر هستم و در این چند وقته برده‌داری داشتن بهتر از برده‌داری نداشتن شده!

اگر عبدالفتاح یونس و عبدالرحمان شلقم که خودشان حکومت لیبی را بهتر می‌شناختند و در رأس آن بودند آنگونه در سازمان ملل لابی نمی‌کردند تا ناتو را علیه حملۀ به سرهنگ قانع کنند، درگیری لیبی امروزی به شدت سوریه تا امروز می‌توانست جریان داشته باشد. شهر سرت که آسیب‌دیده‌ترین شهر نزاع‌های لیبی است حتی قابل مقایسه با خرابی شهر داریا در سوریه نیست. تصاویر ماهواره‌ای آن هم موجودند. هر دو جهان‌بینی ویرانه ساخته‌اند، اما آنهایی که لیبی را ویرانه کردند کجا و آنها که سوریه را. 

باز هم طفلک فرنگی ساده‌دل: سرهنگی که به بدنامی زندان ابوسلیمش شهره بود و درآمد نفتی‌اش خرج تربیت چریک‌های 57ای می‌شد و بر فرقه‌گرایی جامعۀ بدتر فرقه‌گرای لیبی دامن می‌زد، قرار بود لیبی بهتری تحویل دهد؟ 

فعلا می‌بینیم که محور مقاومت و آقایان ضدامپریالیسم در سوریه با ژست «مسائل داخلی به خودشان مربوط است» چه چیزی ساخته‌اند. اینکه سرهنگ نتوانست به قول خودش «شبر شبر، بیت بیت، دار دار، زنگه زنگه» (خانه‌به‌خانه، کوچه‌به‌کوچه) مخالفین را مثل «سوسک» سلاخی کند چپ‌های ضدامپریالیست را خوش نیامد. لابد بهتر بود رژیم بعث و طالبان و ارتش جمهوری صرب بوسنی هم سریع‌تر شبر شبر و بیت بیت و دار دار سر مخالفین را بر میادین شهر می‌زدند تا بعد تازه «باور عمیق و اثربخشی مذهب» را بفهمند. پس درمان بهتر از پیشگیری. 

کجای این سخن اشتباه است که بشار اسد به آرمان‌های «لیبرالی» نزدیک‌تر است از «مخالفان میانه‌رو» که با میانه‌روی گردن می‌زنند؟

بله، اسد لیبلار و سکولار است همانقدری که صدام هم لیبلار و سکولار بود و همانقدری که جمهوری اسلامی هم جمهوری اسلامی است. رژیم‌های بعثی ناصری عرب که اساسا جمع‌گرا هستند کِی به آرمان‌های لیبرال نزدیک شدند؟ مخالفان هم اگر منظور داعش است که بخشی از همین گروه هم بقایای همان لیبی و رژیم سرهنگ هستند. 

اینها درست است اما اشتباه استراتژیک نظام «جمهوری» اسلامی‌ست که گمان می‌کند تظاهر نفرت‌انگیز و درون‌تهی و نخ‌نمای آن در آویزان شدن از «مردم» می‌تواند کوچکترین کمکی به آینده آن بکند، چه در ایران، چه در غرب. این انتخابات اخیر احتمالا به آنها یاد بدهد که مردم چه باشند چه نباشند شما تا وقتی تفنگ و فشنگ و آمادگی برای قتل عام دستکم یک میلیون نفر وسط خیابان را داشته باشید هیچکس بجز گروهی با تفنگ و فشنگ و آمادگی برای اعمال خشونت حتی بیشتر خطری برای شما نیستند و موجودیت بی‌خطر کمکی هم نمی‌تواند بکند زیرا قدرت لفظی برای توصیف همین توانایی‌هاست. حکومت سالم بجای این نمایشهای دل‌بهم زن و نفرت‌انگیز در خارج و داخل برای اثبات محبوبیت، کار ِ درست ضروری را انجام می‌دهد بی‌هیچ نگاهی به بازخورد اجتماعی آن. 

بنده هم می‌پذیرم داشتن تفنگ و فشنگ اولویت است، اما شما هنوز به ما این توضیح را بدهکارید که چرا چنین حکومتی هنوز آدم می‌فرستد تورنتو و پاریس و لندن که ساعت‌ها حکومت و استراتژی‌هایش را غسل تعمید کند؟ 

«پیشرفت» به سمت چه؟ «ترقی» در کدام جهت؟

صحبت از ترقی و پیشرفت هم واضحا از زبان آن دیگرانی نقل شده که خودشان هم نمی‌دانند وقتی می‌گویند مثلاً ممالک ما در چنین مسیری بودند و به‌خاطر دخالت‌های دیگران از این مسیر خارج شد دقیقا یعنی چه. شاید بهتر است از ترقی و پیشرفت برای کسانی صحبت کنید که هنوز به آن باور دارند، نه کسانی که کلاً به نفس تمدن و دستاوردها و آینده‌اش مشکوک هستند.