[سارا]

کجای پادویی و چاکری و آجر بالا انداختن شریف است و حقیر نیست؟
اینها پیشه‌هایی بس فرومایه‌اند و برای آدمهای سیاه‌بخت و بی‌بهره.

شغل و پیشه ی انسان ها ربطی به چیستی آنها ندارد یکی ممکن است کارگر و فراش باشد اما بسیار انسان مفید و خوش بختی باشد. کارگری و مستخدمی براستی چه فرقی با پزشکی و مهندسی و ......... دارد؟ همه اینها یک پیشه اند و قرار است از طریق آنها امرار معاش صورت گیرد همین! دیده ام چه بسیار افرادی را که در جایگاه مستخدمی و کارگری بوده اند اما روح بزرگ و قلب مهربانشان سبب می شد که در برابرشان احساس حقارت کنم و در مقابل افرادی در بالاترین جایگاه های اجتماعی که عجیب حقیر بودند و خوار.

بنده ترجیح می دهم که یک کارگر و مستخدم باشم ولی از علم عشق سر در بیاورم و خودشیفته نباشم تا اینکه در جایگاه اجتماعی خوبی باشم ولی خودشیفته و بی عشق.