[Ouroboros]

اگر هدف سیستم تنها حفظ خود سیستم است، چرا اصلا این
سیستم‌هایِ انسانی از ابتدا شکل گرفتند امیر جان؟
تا یکجایی باید این جمع شدن و «همکاری» انسانی برتری از
خود نشان میداده حداقل.

چالش خوبی‌ست.
مقصود از ناکارآمدی بالذات جوامع بزرگتر از سه نفر و رابطه‌ی مستقیم این ناکارآمدی با جمعیت، در قیاس با الگوی ذهنی و ایده‌آل از کارآمدی‌ست نه در قیاس با کار انفرادی. «هر قدر جوامع بزرگ بشوند از برآوردن اهداف و دلایل وجومدی خود ناتوان‌تر و دورتر می‌شوند»، مثلا.

بسیار جالب است، اگر شد پیرامون او و ارتباط نظم سنتی با آنچه
در تاپیک «درخودماندگی» مطرح کردی هم قدری توضیح بده لطفا.

طبق مدلی که من معرفی کرده‌ام، اولین حُسن سنت آنست که درخودماندگان را به نگهبانی از نرمال‌ها می‌گمارد و از این طریق نفوذ طبیعی جنون‌پیشه را محدود می‌کند. دومین حُسن آنست که با آفریدن سلسله‌مراتبی ذات‌گرا که انعطاف‌پذیری پائینی دارد نقشی که جنون‌پیشه ایفا می‌کند را بدون خود او بازتولید می‌کند، در یک سلسله‌مراتب بسته که آدمهای آن به نان شب نیاز دارند، تقلب به حداقل می‌رسد – هرچند بهره‌وری هم در حداقل ممکن باقی می‌ماند. سومین ویژگی مثبت آنست که احساس نیاز به معنی، ارزش و هدف انسان‌های نرمال را بدون فرو افتادن به مغاک ایدئولوژی برآورده می‌کند، تفاوت میان ایدئولوژی و مذهب آنجاست که در یکی شما تنها پس از مرگ چشم انتظار فردوس هستید. چهارمین خصیصه‌ی ارزشمند سنت آنست که از سیستم‌های رهبری مختلف «سمبل‌سازی کاذب» می‌کند. سمبول نمادی از خود چیز است برای اشاره‌ی مستقیم یا تلویحی به آن، در سنت نهاد قدرت به سمبولی از آنچه باید باشد تبدیل می‌شود و «کارکرد حقیقی» آن، که پدید آوردن احساس آرامش و حداقلی کردن احساس اضطراب انسانهای نرمال است به حداکثر ممکن می‌رسد: سلطان صاحبقران هرچند قبله‌ی عالم است و شاه ِ شاهان است و قمر تابان است و شمس درخشان است و توفان خروشان است، قدرت عینی و حقیقی او از کاخ صاحبقران و چند خیابان اطراف آن فراتر نمی‌رود.

همچنین آثار مخرب رویاپردازی‌های درخودماندگان نیز در مقابله با «بدعت» تا اندازه‌ای محدود می‌شود. هرچند آن‌ها بسیار سمج هستند و بالاخره راهی برای عوض کردن معنی ارزشهای حاکم بر سیستم پیدا می‌کنند، و ما باید در اندیشه‌ی راه جدیدی برای برخورد با آن باشیم.

مدرنیته برای محدود کردن نفوذ جنون‌پیشگان به تصویب قانون رو می‌آورد. آشکار است که چرا این روش آنقدر که باید مؤثر نیست زیرا این افراد یک‌سره به قوانین بی‌اعتنا هستند و همیشه راهی برای شکستن آنها، و انداختن تقصیر به گردن دیگران می‌یابند، قانون فقط دست و پای انسان قانون‌مدار را می‌گیرد.