[Rustin]

آرامش درونی چگونه بدست می آید؟

برای هر کسی متفاوته، بعضی ها با عشق انشانی بعضی ها با کتاب، شعر، فلسفه بعضی ها مثه من با علم.

پوچی و عدم چگونه باید سر کرد؟

مسلمن وقتی که اعتقاد به خدا از بین میره در ابتدا دچار پوچی میشیم (دسته کم برای من و تمام کسانی که از نزدیک باهاشون آشنا بودم اینطور بوده) اما پوچ شدن در اثر خداناباوری دلیل بر حق بودن دین نیست، بی خدا شدن هم تنها دلیل پوچ گرایی نست و مهم تر اینکه تمام مکاتب بیخدایی دچار پوچی نمیشن (مثلن کمونیست ها)
این قضیه به من نشون میده که دلیل پوچ شدن بدلیل از دست دادن اعتقادات دینی نسیست بلکه بیشتر محتمله که بدلیل از دست دادن یک "سیستم ارزش گذاری" باشه.
یک سیستم ارزش گذاری هر چقدر جهان شمول تر باشه (انسان های بیشتری پیروش باشن) و به پرسش های بیشتری پاسخ بده و ارزش گذاری هایش متناسب با پیروانش باشه بیشتر برای افراد تسکین دهندس. بنطرم این بدلیل سازوکارهای تکاملیه، توی یک قبیله ی ابتدایی اگه افراد یک عقیده ی مشترک داشت باشن بهتر از اینه که هر کی ساز خودشو بزنه در نتیجه باورها حفظ شدن و جایزه ی مغز برای فردی که به باورهای جمعی اعتقاد داشته باشه، تسکینه.

در موقع غم هایتان چه می کنید؟

آهنگ گوش میدم و اگه حسش باشه دوستامو جمع میکنم و مست میکنیم (ماری یا عرق)

وقتی همه شما را تنها گذاشته اند با که حرف می زنید؟

آدم یوبسی نیستم، برا همین تنها نمیشم کلن فکر میکنم به شخصیت هر فردی متفاوته، آدمای وابسته نمیتونن غم و اندوه رو تحمل کنن و برای آرامش دنبال چیزای بزرگتر از خودشون میگردن که بهش بچسبن حالا یک باور مذهبی یا یک شخص قدرتمند ولی آدمای مستقل که از قضا اغلبشونم منطقین (مثه من) سعی میکنن دلیل غمشون رو بفهمن و اگه نتونن بفهمن بهش فکر نمیکنن (مستی :e106:)

چگونه آرزو می کنید؟

بیشتر اهل تلاش و یادگیری هستیم نه خیال پردازی، چون منطقی هستیم سعی میکنیم راه رسیدن به هر چی رو که میخایم با تفکر منطقی، پرسیدن و خوندن یاد بگیریم (آلترناتیو آرزو کردن عمل کردنه)

اخلاقیات در عوالم بی خدایی چگونه تعریف می شود؟

قدمت باورهای اخلاقی بسیار بیشتر از قدمت باورهای دینیه، اخلاق ریشه ی زیستی-تکاملی داره. (روانشاسی تکاملی، فلسفه‎ی اخلاق)