[سارا]

نه ستیزی در پاسخم بود نه جدلی! این شمایید که هر چیزی که باب میلتان نباشد را ستیز و جدل میپندارید و مشکل اخلاقی و شخصی خودتان است و به کسی ربطی ندارد.

بنده جسارتی نکردم منظورم این بود بیشتر در مورد احوالات شخصی خودتان و دیدگاه خودتان سخن بگویید. بنده که باشم که هرچه که باب میلم نباشد را جدل بدانم. هرچند شما صاحب اختیارید که هرطور دلتان می خواهد حکم دهید.

نمیشود به اعتقادات خداباوری که در باره اعتقادات دیگران سوال میکند کار نداشت چرا که باید ملاکی برای مقایسه وجود داشته باشد.

خب با این استدلال شما هیچوقت خدا نخواهد مرد حتی اگر همه خداباوران بمیرند! چون برای مقایسه بی خدایی همیشه وجود خدا لازم می گردد!

موقع غم بسته به حال و احوالم یک موسیقی گوش میکنم!
با کسی حرف نمیزنم! مگر حتمن باید با کسی حرف زد ؟!
خیلی راحت آرزو میکنم!! لازم نیست به درگاه کسی برای آرزو کردن متوصل شد.
اخلاقیات تمامن پایه های زمینی و مادی دارند و اصولن هیچ ربطی به خدا و باور به خدا ندارند! پیشتر در این باره بحث شده.

منظورم غم های بزرگ است . مثلا خدای ناکرده زبانم لال یکی از عزیزانتان در بستر بیماری بیفتد و با مرگ دست و پنجه نرم کند! یا در هنگام سقوط هواپیمایی که شما از مسافرانش هستید........
آدمی وقتی شاد است و سرخوش یا وقتی بسیار پر مشغله زیاد وجود خدا را احساس نمی کند ولی در دوران های بحرانی زندگی مثل دوران پیری خیلی از نا خدا باورها ، خدا باور شده اند.