[sonixax]

با سلام و دورد فراوان

اکثر کاربران این فروم خدا ناباور هستند و تنها اقلیتی که بنده هم شاملشان می شوم خدا باور هستند. درک احوالاتِ بی خدایان خب برایم سخت است چون از وقتی یادم می آید خدا باور بوده ام و در حال پرستش! انگار تنها برای پرستیدن و عشق ورزیدن بدنیا آمده ام. بی خدایی چه عوالمی دارد؟ آرامش درونی چگونه بدست می آید؟ با پوچی و عدم چگونه باید سر کرد؟ ......... سوال بسیار است کاش کسی پیدا شود که بی منت جواب دهد بی آنکه سرِستیز و جدل داشته باشد.

هیچ حس خاصی ندارد!
شما نسبت به اینکه به اسپاگتی پرنده اعتقادی ندارید چه حسی دارید ؟
احساس پوچی هم یکی از مغلطه های رایج خداباورانه برای اینکه خداباوری رو موجه جلوه بدند. شما چه با خدا چه بی خدا زمانی احساس پوچی میکنی که دچار افسردگی یا بیماریهای روانی بشه و یا حس کنی به هیچ دردی نمیخوری!
قطعن اون دانشمند بیخدا که درمان یک بیماری کشنده رو کشف میکنه همون قدری احساس غرور و افتخار میکنه که یک دانشمند باخدا که یک چیزی کشف کرده! شاید هم بیشتر.