[kourosh_iran]

بهرحال باید قبول کنید که کشتن حیوان رو نمیشه با کشتن انسان مقایسه کرد چون حس آگاهی که انسان داره از حیوان بیشتره. حیوانات رو میشه طوری سریع و بقدر کافی راحت کشت که قبلش هم متوجه نشن رنج و ترسی نداشته باشن. بنابراین برای حیوانات خوراکی من فکر میکنم باید اینطور عمل بشه اونوقت مشکل خیلی کمتر میشه. ولی اونایی که فکر میکنن حیوانات هیچ احساس و آگاهی درمورد مرگ و درد ندارن یا این احساس و ترس و رنج اونا مهم نیست میشه زیرپا گذاشت خب اون مشکل داره.
هرچند بله منم ترجیح میدم حیوانی حتی برای خورده شدن باوجود راحت و سریع و بی درد کشته نشه، ولی فکر میکنم انسان بدون این مواد غذایی بدون گوشت و پروتئین این حیوانات دچار مشکلات جدی میشه. بحث یک عده اقلیت گیاه خوار نیست بحث اینه که تمام جمعیت اگر از فردا بخوان هیچ گوشتی نخورن چی میشه آیا کمبود پیش نمیاد آیا عوارض جانبی هزینه های بیش از حد پیش نمیاد. بهرحال حیوانات متابولیسم خاص خودشون رو دارن غذای مناسبی رو در زمان کمی میتونن فراوری کنن که این به افزایش کارایی انسان ها هم منجر میشه. مثلا حیوانات گیاهخوار باید بخش بزرگی از زمان خودشون رو همیشه در حال خوردن و هضم کردن باشن چون گیاهان خودشون منابع غذایی غنی ای نیستن براحتی هضم نمیشن و انرژی زیادی تولید نمیکنن.

از اونور حتی همون گیاه هم که میخوریم احساس داره آگاهی داره منتها از درجهء پایین تر از حیوان! کی گفته گیاه احساس و آگاهی نداره؟ آزمایشهایی که قبلا انجام شدن خلاف این رو نشون دادن دیدن گیاهان حتی رنج و مرگ دیگر موجودات رو میفهمن و عکس العمل نشون میدن. نشون داده شده موقعی که حتی قصد میکنید برگ گیاهی رو جدا کنید گیاه میفهمه و ناراحت میشه. البته اینا رو من توی منابعی مثل کتاب مافوق طبیعت خوندم اما فکر میکنم معتبر باشن و مشابه این آزمایشات توسط منابع دیگر هم انجام شده و حداقلش منبع معتبری مخالفتی جدی نداره.
پس شما هرکار بکنید حتی فقط گیاه هم که بخورید بازم دارید حیات رو از موجودی میگیرید و حتی میتونه رنج بکشه بترسه. ولی چاره ای نیست. حیات انسان بر موجودات دیگر اولویت داره! چه از دید معنویش بخوای درنظر بگیری و چه از دید یک بی خدا و بی دین و از بعد مادی صرف. ما اخلاق رو وقتی رعایت میکنیم که در عمل ممکن باشه دچار تناقض منطقی بزرگی نباشه یک خسارت و صدمهء بیشتری ازش ببار نیاد. جور دیگه باشه که اصلا اخلاق نیست و حماقته.

اما من موافقم که اگر نمیتونیم پرورش و کشتار حیوانات رو کاهش بدیم حداقل سعی کنیم اون رو به حداقل ممکن کاهش بدیم. به کمک پیشرفت های علم این امر امروز خیلی شدنی تر هم بنظر میاد. مثلا بیایم خودمون از مواد شیمیایی پروتئین مصنوعی تولید کنیم بجای گوشت واقعی. شاید حتی با کیفیت تر با صرفه تر هم بشه در نهایت!

خلاصه در هیچ چیزی نباید افراطی بود.
باید واقعگرا بود.
یه چیزهایی شدنی نیست. حداقل نه در کوتاه مدت.
من خودم حیوان دوست هستم حیات دوست هستم، ولی وقتی گشنه بشم مجبور باشم میدونم که خودم اولویت دارم. انسان بر حیوان اولویت دارد. برای خوردن میشه حیوانات رو کشت، ولی مثلا برای تفریح نه اصلا درست نیست. حالا بحث هست که آیا این خوردن ضرورت داره یا تا چه حد فایده داره که بتونه کشتن حیوانات رو توجیه کنه و معیارش چیه چطوری محاسبه میشه، و آیا میشه فقط بخاطر خوشمزه بودن و لذت بردن از خوردن حیوانات رو کشت؟ یعنی بگیم از نظر غذایی جایگزین های کارایی وجود داشته باشه ولی ما فقط بخاطر اینکه گوشت خوشمزه است حیوانات رو بکشیم بخوریم!

نظر شما چیه؟