[sonixax]

با سلام و درود به دوستان گرامی!

همیشه وقتی می شنوم که یک هنرمندی یا یک هنرپیشه ای کشور را ترک کرده و راهی دیار غربت شده، متحیر می شوم ! چون اساساً هنرمندان به مردم وابسته اند و با مردم تعریف می شوند. تاکنون هنرمندان زیادی بوده اند که جلای وطن کرده اندکه جنجالی ترینشان گلشیفته فراهانی بود. لازم به ذکر است که اکنون کشور ما از نظر فرار مغزها در صدر کشورهای جهان قرار دارد. ولی خوب این امر بسیار طبیعی است وقتی در ایران برای افراد نخبه نه شغل مناسب وجود دارد و نه درآمد مناسب خوب مهاجرت عمل خردمندانه ای خواهد بود. البته پارامتر احترام و تکریم را هم نباید فراموش کرد که نخبگان ایران را از لحاظ احساسی بسیار درگیر وطن کرده است!!!!!!!!!!!!!!!!!!! اما در نقطه ی مقابل، هنرمندان و بویژه هنرپیشه ها قرار دارند که از لحاظ مالی بسیار فراتر از استعدادی که دارند و یا حداقل از خود بروز داده اند ، تامین می شوند و از جایگاه اجتماعی ویژه ای هم برخوردارند و هر روز هم شاهد برپایی مراسم تجلیل و تکریم از زحمات (!) این عزیزان در گوشه و کنار کشور هستیم.
چه عواملی موجب می شود این هنرمندان عزیز عطای وطن را با این همه مزایایش به لقایش ببخشند و راهی دیاری شوند که مردمانش آنها را نمی شناسند و با هنرشان بیگانه اند. شاید دلایلی چون توهم و خودبزرگ پنداری و خود شیفتگی و اینکه آنچه که من دارم و هنر من خاص است و همه دنیا مبهوت من خواهند شد، عامل این هجرت ها باشد!

هنرپیشه (آرتیست) و خواننده (اون قدیمها) به مردم وابسته است نه هنرمند!
هنرمند بینیاز از مردم است و کارش را بدون در نظر گرفتن نظر و خواست مردم انجام میدهد! چه بسا هنرمندانی در طول تاریخ بوده اند که سالهای سال پس از مرگشان ارزش آثارشان درک شد.

هنرمندان و به خصوص هنرپیشگانی که از ایران خارج میشوند سه دسته هستند :

1 - آنهایی که کشور را ترک میکنند تا اقامت غرب به دست بیاورند و به این ترتیب دستمزد بالاتر و یا کارهای بهتر داخل کشور به دست بیاورند (کاسب هستند) - مثل یکی از آشنایان اینجانب.
2 - آنهایی که کشور را ترک میکنند تا بتوانند آرزوهای شغلی و هنریشان را در خارج از مرزهای ایران و به دور از محدودیت و خطر و یا با در اختیار گرفتن امکانات بیشتر و مدرن تر دنبال کنند که اغلب نامدار و مشهور تر هم میشوند - مثل گلشیفته فراهانی، شهره آغداشلو، رضا بدیعی، گوگوش، بهروز وثوقی و ...
3 - آنهایی که دیگر هیچ امیدی به ماندن در ایران ندارند و ماندن در ایران باعث اذیتشان میشود و بیشتر میپسندند گمنام، بیکار و تنها باشند تا سر کار و ... - مثل سوسن تسلیمی،محبوبه بیات، زهرا امیر ابراهیمی و ...

هر سه دسته قابل احترام هستند و به خودشان مربوط است که چه میکنند. ولی این داستان خود بزرگ بینی و ... مصداق چندانی در موردشان ندارد.