[kourosh_iran]

این هایی که گفتی مقدمه ی کتاب است به قلم بهزاد نورایی، برو سراغ اصل نامه ها !

صفحه ی 50 به بعد است اگر میخاهی وقت باارزش و گرانبهایت هدر نرود!!

اتفاقا همون روز دانلود کردم دارم از صفحهء اولش شروع کردم به خوندن و تا الان چندتا از متن نامه هاش رو هم خوندم.
باید بگم این نامه ها خودشون اثرهای قابل توجهی هستن و بیشتر ما رو در باب واقعیات زندگی و شخصیت این افراد و همچنین شرایط زمانه روشن و مطمئن میکنن.

بنده قصد توهین و کوچک شمردن هدایت رو نداشتم، ولی بقول sonixax فکر کنم مسئله اینه که ما هدایت رو باید بعنوان یک انسان صادق و واقعگرا و روایتگری برجسته و هنرمند که زندگی و روایت خودش نمونه ای تمام عیار و مهمه از واقعیت های انسان های فرودست و تاریخ، درنظر بگیریم تا یک روشنفکر و فعال در جنبش روشنفکران و سیاست و اینطور مسائل. البته اثرهای ایشون میتونه توسط روشنفکران هم مورد استفاده و منبع الهام باشه، ولی بیشتر بخاطر اینکه خیلی خوب درونیات انسان و واقعیات زندگی و زمانه و تاریخش رو به تصویر میکشه و واضح میکنه و جنبه های واقعی انسانها رو که در خیلی از تفکرها و فضل فروشی ها و ایسم ها تاحد قابل توجهی به فراموشی سپرده شدن دوباره بعنوان موضوع محوری و سرنوشت ساز مطرح میکنه.

هدایت بر اساس معیارهای زمان خودش صرفا یک انسان میانه و حتی فرودست تر است، و حتی شاید الان، ولی صداقتش و هنر بیانش اون رو به یک انسان ستودنی و موثر تبدیل کرده. یعنی همین خصایص مثبت رو که داره، که خیلی های دیگر ندارن یا به این حد ندارن، باعث شده بقیهء کاستی های اون قابل اغماض باشه.
فقط من با بخش خودکشی اصلا حال نمیکنم بنظرم بهرصورت کار درستی نیست. درکل این ناامیدی و بیزاری که نسبت به تقریبا همه چیز داره، بنظر من بیش از حد افراطی و سیاه بینیه و بخاطر همین فکر میکنم شاید از نظر روانی مشکلی داشته. البته گفتم که بنظر بنده ویژگیهای جسمی در روان انسان هم میتونن بسیار موثر باشن. هدایت هم که بقول خودش هیچ نقطهء قوت و برتری و موفقیت خاصی در زندگیش نمیبینه و از نظر جسمی هم انسان ظریف و شکننده ایه، پس بیخود نیست که اینقدر پوچگرا و ناامید بوده.