[Agnostic]

5- مرثيه سرائي حضرت سجاد ( عليه السلام)
امام سجاد ( عليه السلام ) درمجلس يزيد درمسجد شام بربالاي منبررفته و خطبه اي ايراد فرمودند و در آنجا به مرثيه سرائي پرداخته و مصائب ايشان را بازگو كردند سپس فرمودند : منم پسر آن كسي كه سرش را از قفا بريدند منم پسر آن كسيكه عمامه وردايش را ازتنش بيرون آوردند...
دراين هنگام صداي گريه وصيحه ازاهل شام وبني اميه بلند شد.
((مقتل خوارزمي ، ج2، ص69))
امام سجاد ( عليه السلام ) بارها روضه خواند و حتي سالها بعد از واقعه كربلا مي گفت و گريه ميكرد و ديگران را مي گرياند.
امام صادق ( عليه السلام ) فرمود : امام سجاد ( عليه السلام ) چهل سال بر پدرش گريست ، و در اين مدت روزها را روزه داشت و شبها را به عبادت به سر ميبرد ، هنگام افطار وقتي غذا نزدش مي آوردند و مي گفتند بفرماييد ميل كنيد ، اشك مي ريخت و مي فرمود:
ُقِتلَ اِبْنُ رَسُولِ الله جائعاً، قُتِلَ اِبِْنَ رَسُولِ اللهِ عَطْشاناً .
" حسين فرزند رسول خدا ( ص) گرسنه و تشنه كشته شد". و اين مطلب را تكرار ميكرد و گريه مي نمود به طوري كه غذا و نوشيدني هايش با قطرات اشك او مي آميخت ، او همواره اين گونه مي زيست تا به لقاء الله پيوست.
((لهوف ص209))
آن حضرت وقتي كه قصابي را ميديد گوسفندي را ذبح ميكند ، به ياد امام حسين ( عليه السلام ) مي افتاد و مي فرمود : آب به گوسفند بدهيد ، پدرم را با لب تشنه سر بريدند ، و در پاسخ يكي از خادمان كه از روي دلسوزي به او گفت : گريه نكنيد كه به خطر مي افتيد ، فرمود :
حضرت يعقوب پيغمبربود ، از دوازده فرزند داشت ، يكي از آنها ( يوسف ) غايب گرديد ، با اينكه مي دانست او زنده است ، آنقدر از فراق او گريست چشمانش سفيد شد ولي من اجساد پاره پاره پدر ، برادران و عمو ها و دوستانم را ديدم ، چگونه غم و اندوه من پايان يابد ؟ من هر وقت به ياد آنها مي افتم ، بي اختيار قطرات اشك از چشمانم سرازير مي شود.
((مقتل مقرم ص477))