[sonixax]

من متوجه منظور شما شدم. ولی شما متوجه منظور من نشدید. و این حزبها رو هم قبلش خودم تو ویکی پدیا خونده بودم که به نظرم اکثرا احزاب مرده هستن. منم میدونم که نباید رهبر انتخاب کرد. و... منظور من این هست که این احزاب هیچکدوم فعالیت واقعی ندارن و هیچکدوم هم در بین مردم جایگاهی ندارن غیر از اصلاحطلبان که شما به کلی مخالفشان هستید. در کل به نظرم مسخره میاد که یه روز دوباره کمونیستها و مجاهدین خلق و حزب توده دوباره بخوان تو ایران کارشون رو شروع کنن. یا حزب سوسیال دموکرات که هیچ کدوم از اعضاش هیچوقت تو ایران زندگی نکردن و مردم هم حتی یه بار اسمشونو نشنیدن، یهو بیان ایران بشن صدراعظم و نخست وزیر. حکومت یک کشور هم فقط نوشتن یک قانون و دستورالعمل نیست که احزاب بخوان فقط با توسل به اون حکومت داری کنند. اول باید به اندازه کافی با جامعه آشنایی داشته باشه و همینطور متقابلا جامعه به اندازه کافی شناخت داشته باشه از احزاب.

دار و دسته سلطنت طلبها که جایگاه نسبتن خوبی در ایران دارند.
علت عدم شناخت مردم با بقیه این احزاب هم سانسور و خفقان سیاسی حاکم بر ایران هستش. در نبود جمهوری اسلامی فضا برای تبلیغات اینها باز میشه.
در عین حال چیزی که به نظر شما مسخره میاد!!! از بنیادی ترین اصول آزادی بیان و منشور حقوق بشره!
این احزاب سوسیال دموکرات هم اتفاقن همه اعضاش توی ایران زندگی میکردند امروز فراری شدند! اکثرن بالا 60 سال سن دارند.
بعد همون طوری که گفتم دید شما به شدت لوکال هستش. قرار نیست اینها یک دفعه ای بیاند بشند صدر اعظم!
احزاب کمونیست و سوسیالیست ایران روی هم فوق فوقش بتونند 10 کرسی کسب کنند نه بیشتر.
ولی ما کلی حزب دیگه هم داریم، احزاب سلطنت طلب هستند ، احزاب اسلامی هستند ، احزاب لائیک هستند، احزاب ملی گرایانه هستند. قاعدتن تمام اینها باید حق ابراز وجود ، تبلیغات و مشارکت در سرنوشت کشور رو داشته باشند. اگر از همین الان قرار خودی و نخودی درست کنیم و بگیم نه خیر فلان گروه فعالیتش در ایران مسخره هست یا حقش رو نداره معنیش اینه که در حال حاضر آمادگی حذف جمهوری اسلامی و برپایی یک حکومت دموکرات رو نداریم و باید جمهوری اسلامی باقی بمونه.