[Nevermore]

درود؛ این هم پرسش‌های من:

درود بر داریوش ارجمند و پوزش فراوان بابت تاخیر در پاسخگویی،پرسش هایت دهانمان را آسفالت کرد.

1- چرا در دفترچه فعالیت‌ می‌کنید؟

پیشتر هم گفته ام،دفترچه جمعی است متشکل از ناب ترین،فرزانه ترین و ارزشمند ترین انسانهای هم زبان من که تا کنون در دنیای حقیقی فرصت هم نشینی و هم فکری با انسانهایی حتی شبیه اینان هم نیافته ام،خواندن مطالبشان سر شار از آموزه هایی بوده که به سختی در جای دیگر می توانستم بیابم،دانستن از زندگی اشان بسیار مرا در بهبود زندگی ام یاری کرده و همفکری با ایشان در موارد متعددی باعث تغییر موضع من و ارتقاء نگرشم شده.به گمانم با من موافق باشید که چنین جمعی را "هیچ رقم" نمی توان از دست داد.

2- خانه‌اتان منظم است یا درهم‌ریخته؟

متاسفانه به شدت انسان شلخته ای هستم،روزی نمی شود که من چیزی را گم نکنم و دقایق طولانی در جست و جوی آن نباشم.برای تغییر این رفتارم کوشیده ام اما افاقه نکرده و همچنان هم شلخته ام.

3-رابطه‌‌تان با پدرتان بهتر بوده یا مادر؟

پدر من به واقع هیچ گاه نقش پدران دیگر را برای من نداشته،ایراد هم از او نیست،در خانواده ی ما از روز نخست زن سالاری بوده و از آنجایی که مادرم از خانواده ای پولدار بود پدرم هیچ قدرتی نداشت و در تربیت ما هم سر سوزنی نقش نداشت، رابطه ام با مادرم بسیار خوب است،اگر روزی قرار باشد برای یک نفر فداکاری کنم بدون شک مادرم خواهم بود،البته مدتی در دوران تین ایجری از او بیزار شده بودم اما به نظرم این پروسه ایست که تمام بچه ها طی می کنند.صد البته اکنون باور دارم تقصیری متوجه پدرم نبوده که یک مرد معمولی بوده،اما بدون شک او کسی نیست که الگوی زندگی من باشد و بتواند تاثیری بر آن بگذارد.

4- حداکثر هزینه‌ای که برای ارتباط با یک زنِ همه‌چیز کامل حاضرید بپردازید (مادی و معنوی) چقدر است؟

هزینه ی معنوی اگر وابستگی و عشق باشد حاضر نیستم بپردازم،در واقع وقتی شما حقیقت را می فهمید دیگر آن مرد پیشین نیستید که عاشق زنان شود،همواره باید خود را آماده کات کردن بکنید بدون آنکه ذره ای از نظر احساسی برایتان مشکلی پیش آید،این است که برای جلوگیری از ضرر و زیان سعی می کنم به هیچ زنی وابسته نشوم.اما هزینه ی مادی اگر براستی تیکه ی آسی باشد و نمره 8 به بالا بگیرد تا یک سقفی حاضرم برای او خرج کنم.اگر 10 بگیرد شاید بدون مرز هم حاضر باشم برایش خرج کنم.خوشبختانه تا کنون نمره ی 10 به پستم نخورده تا به این فلاکت بیافتم.:)

5- سوسیال‌دموکراسی از نظر شما بهترین است، ولی آیا این خودش نوعی ایدئولوژی سیاسی-اجتماعیِ شبه‌عادلانه‌ی گداپرورِ ضددموکراسی نیست؟

خیر،اندک کژروی ها در این سیستم هم نا خواسته است و می توان با یکسری ساز و کار ها جلوی همین سوءاستفاده ها از این سیستم را نیز گرفت،اما توجه داشته باشید که در این سیستم تلاش برای "برابری" نیست بلکه تلاش برای فراهم کردن شرایط برابر برای پیشرفت است.هامنطور که در پیک پیشین هم گفتم سرمایه داری ِ افسارگسیخته روز به روز پولدار را ثروتمند تر و فقیر را مستمند تر می کند،اما در سیستم سوسیال دموکراسی قدری این فاصله کاهش می یابد.در نظر داشته باشید که من گفتم این سیستم،در حال حاضر بهترین چیزی است که ما می توانیم پیاده کنیم.بیمه ی همگانی و درمان رایگان،آموزش رایگان،حقوق بسنده برای بیکاری و ... مواردی است که برای یک جامعه ی سالم ضروری است،چیز هایی که در سرمایه داری نمی بینیم.

6- نظرتان به طور کلی نسبت به بازی چطور است؟ آیا آنطور که جنابِ امیر گفتند فقط راهِ حلی برای نادرستی‌ها جنسیتی نیست یا آنکه با من موافقید که خودش یک نادرستی افزوده است؟

داریوش عزیز،من معتقدم بازی آخرین مرحله پیش از به راه خود رفتن است،به نظرم اگر کسی توان آنرا دارد که بدون زنان زندگی ای خوش برای خود دست و پا کند خب خوش به حالش،اما مردان دیگر چاره ای جز آنکه به "بازی" متوسل شوند ندارند،مگر آن کسانی که ویژگی های مرد آلفا را در حد نهایت آن دارا می باشند،من البته باور دارم که با وجود داشتن آن همه ویژگی بدون "بازی" نمی توان از یک تعدادی بیشتر پارتنر داشت،با این همه پر واضح است که اگر شما مردی براستی ثروتمند باشید سخت نیست که دختری با نمره ی بالاتر از 9 بیابید و به اصطلاح او را "بخرید"،ولی بدون بازی باید قید دوست داشته شدن از سوی زنان را به کلی بزنید.از دیدگاه منطقی یک نادرستی افزوده است اما به شرط آنکه ما توان زندگی کردن بدون آغوش زنان را داشته باشیم، و گرنه بهترین گزینه ی دم دست است و با فاصله ای بسیار از آنهای دیگر بهتر است.پیشتر خدمت شما گفتم که به نظرم گزینه ی ازدواج سنتی(که خوشبختانه هنوز برای مردان ایرانی امکان پذیر است) برای مردان معمولی گزینه ی خوبی است و می توان به آن هم فکر کرد.