[Mehrbod]

با توجه به اینکه انسان نمیدونه بعد از مرگ برای ذهن چه اتفاقی میافته،بنظرتون خودکشی میتونه در مواقعی منطقی باشه؟
مثلاً موقع میتلا شدن به یه بیماری خیری دردناک و علاج ناپذیر یا اسیر شدن دست یکسری شکنجه گر؟
بنظرتون تا چه زمانی ادامه زندگی خردمندانه هست؟

خودکشی زمانی که دورنمای آینده با شایمندی بالایی بد و تاریک باشد منطقی و خوب است. دشواری در اینجاست که پیش‌بینی
کردن آینده کاری سخت و در بسیاری زمان‌ها ناشدنی است و نمی‌توان هیچگاه سد در سد به درستی پیش‌بینی خود باور داشت.

نمونه خوب خودکشی یک زندانی (اسیر شدن بدست شکنجه‌گر) است که تنها چشمداشتی که از آینده دارد شکنجه بیشتر و مرگ است. در چنین حالتی خودکشی خواستنی و خوب است.
نمونه بد خودکشی نوجوان 17 ساله است که آینده را تاریک می‌بیند، ولی شایمندی و احتمالات می‌گوید که دورنمای آینده بسیار متغیرتر از آن است که پیش‌بینی‌ پذیر باشد.


برای بیماری دردناک و ناعلاج به شخصه همیشه زندگی را برمی‌گزینم، شانس پیدا شدن درمان و یا دست‌کم راهکار موقتی همیشه بالا است.