[Mehrbod]

مهربد جان، دهخدا این طور معنی کرده:
فر. [ ف َ / ف ِ ] (پیشوند) پیشوند است بمعنی پیش ، جلو، بسوی جلو، و غیره ، چنانکه در کلمات فرخجسته ، فرسوده ، فرمان . در پارسی باستان و اوستا: فْرَ ۞ ، ارمنی : هْرَ ۞ ، هندی باستان : پْرَ ۞ . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ).

به معنی فرا،به پیش،به جلو.

می خواهم بدانم که آشوری که چنین واژه ای را پیشنهاد کرده،همین مد نظر اش بوده یا خیر.

to revolve ≈ gaštan
to evolve = fargaštan
to devolve ≈ dožgaštan

اینکه چه کسی با چه آماجی این واژه را نخستین بار برساخته دگرسانی‌ای در درستی آن نمیدهد,
پیشوند فر- چنانکه خود ات آوردی در زبان باشنده است, گشتن هم کارواژه‌یِ کهن و برگه‌مند.




پارسیگر