[Mehrbod]

به نگرم اگر خاستگاه[١] Herkunft همه دشواری ها را دین بدانیم بسیار نادرست است و خود را فریب داده ایم.

خاستگاه همه‌یِ بدبختی‌ها در این جهان همان است که داروین در خاستگاه جانوران به آن پرداخت: مرزمندیِ بنمایه‌ها

هر چیز دیگری اینجا یک ابزار است, دین هم یک ابزار در دست آخوند که با کودن نگه‌داشتن
دیگران, بنمایه‌یِ بیشتری از آنِ خود کند و همانجور که مارکس بزیبایی همانندید, دین افیون توده‌هاست.

در این رهگذر, همآوردیِ میان هومنان بر سر بنمایه‌ها همواره الگوها و کالبُد‌هایی بر خود میپذیرد که
از سوی همگان تا اندازه‌یِ بالایی خودآگاه و ناخودآگاه پذیرفته شوند و از اینرو, دگرسانی میان آمریکایِ سکولار و
ایران تئوکرات (دینسالار) در این است که کمینگان و بهره‌مندان یکمی, بنمایه‌هایِ [چپاول شده] بیشتری
را به بیشینگان نزدیک اشان (آمریکایی) میدهند و از ابزارهای دین و سرگرمی برای خاموش نگهداشتن توده اشان
بهره‌میجویند, در دومی از روی کمتر بودن بنمایه‌ها, خودبه‌خود ته‌مانده‌یِ کمتری برای توده میماند و در کنار فریب و
دروغ, نیاز به زور و چماق هم پیدا میشود; هر آینه اگر باریکتر بنگریم, هر دو یک کالبد پذیرفته شده را درخود
دارند: چگونه برخی (کمینگان) بنمایه‌هایِ بشتری را از برخی (بیشینگان) از آنِ خود کنند, جوریکه پذیرش همگان را داشته باشد.

در ایران میپذیرند کسی مفتخور و پولدار باشد چون خدا اینجور خواسته*, در آمریکا میپذیرند کسی
میلیونها بار بهره‌مند‌تر و بهره‌ورتر (privileged) از ٩٩% توده باشد, چون قانون‌هایِ بازی (سرمایه‌داری) را درست رفته**,
هر آینه در ایران کَس از خود باید بپرسد چرا خدا اینجور میخواهد, در آمریکا هم بپرسد این قانونهای بازی را کی آورده.




* شما هم در زندگی آدم خوبی باشید, خدا بهتان میدهد.
** شما هم شهروند درستکار و کارکُنی باشید, سیستم بهتان میدهد.

پارسیگر