[Mehrbod]

دوستان برای بیان سهشهای آدم چند واژه در پارسی است...

شوربختانه ولی دانشِ این واژه‌ها بخودی‌خود مایه‌یِ کاربرد اشان نمیشود,
اگر همگیم میشوند غمگین, خب چرا پس همان غمگین را به کار نبریم, هر چه
باشد خود فردوسی هم 'غم' را پیشتر بهریسته است؟

بیشتر واژه‌هایِ ما بدبختانه چم باریک و فرگشته اشان را از دست داده‌اند و تنها
با نگاه به دهخدا یا یک واژه‌‌نامه نمیشود آنها را بهمین سادگی باززیواند.

برای برونرفت از این گرفتاری من این را گزیده‌ایم که با بهره‌گیریِ یک زبان فرگشته و سامانمند
همچون انگلیسی , که در آن واژه‌ها تا اندازه‌یِ بالایی آراسته و زیبا رده‌بندی و چم‌آوری شده‌اند, بکوشیم
با برابریابی نزدیکترین واژه‌ها در هر دو, زبان خود امان را بگونه‌ای آنجا لنگر زده و جای پای امان را بِسِفتیم.


پارسیگر