[Russell]

معیار آن برای شناسایی ارزش های اخلاقی "درست" از نادرست چیست؟

تا آنجا که من فهمیدم این رویکرد بجای اینکه بدنبال یک "معیار" باشد بر روش استوار است تا از میان "باورهای عام اخلاقی" به "باورهای اخلاقی بنیادین" دست یابد.

آنچه من از دیالکتیک سقراطی در چند کتاب پیرامون او دریافته ام چنین بوده که فلسفه اش را بی محابا در خیابان با مردم به پیش می برده به گونه ای که در یک بحث، ابتدا خود را چنین موضعی ابراز می داشته که هیچ نمی داند و سپس از طرف گفتگو می خواسته به تعریف و تبیین باورش بپردازد؛ اما پس از ابراز نظر طرف مقابل، به شکلی شگفت آور به نقد و بررسی دیدگاه او می پرداخت و در بیشتر موارد دیدگاه طرف مقابل را اساسا به چالش می کشید،رد می کرد و سپس فلسفه خودش را تبیین می نمود.
البته او بسیار ماهرانه این روش را به کار می بست و طرف گفتگوی خودش را با پرسش هایی هدفمند و زنجیره وار در چارچوب آنچه قصد داشت پیرامون به چالش کشیدن استدلال وی به انجام رساند؛ قرار می داد و اجازه نمی داد که طرف گفتگو با مغلطه کاری از بحث خارج شود.

اما شما چه طور در دیالکتیک به دانش اندوزی می پردازید؟(قسمت سبز رنگ)

دیالکتیک با توجه به استفاده ی آن و تاریخش معنای مختلفی پیدا کرده، من آنرا صرف کسب دانش از طریق گفتگو در نظر گرفتم، کل دانشی که از طریق مشارکت فعال در گفتگو حاصل میشود مانند هرآنچه من از فعالیت در فرومی مانند اینجا آموخته ام، مفهومیست گنگ که بیش از هر چیز حس افزایش دانشی که پس از آن به من دست میدهد پشتوانه ی علاقه است ولی جزئیات و چگونگی آنرا نمیدانم؛ و سپاس از توضیحت، من هم از آنچه که پیرامون سقراط خوانده بودم کمابیش چنین چیزی دریافته بودم و مخصوصا Irony و بخش رد کردن دیدگاه حریف برای من گیرایی داشت تا بخش تبیینی آن، البته این خودش احتمالا به عمق افکار سقراط برمیگردد و ناآگاهی من و البته به گرایش من به شکاکیت در اخلاقی.