[m@hdi]

یه زمانی میخاستم برم شیطان پرست بشم! احساس می کردم افکار و روحیاتم به اون ها شباهت زیادی داره.

گرچه همین الان هم خیلی ها بهم میگن شیطان پرست!

در جایی خواندم شیطان پرستی صرفا به این معنا نیست که به خدا و شیطان اعتقاد داشته باشی و شیطان را بپرستی یعنی اینکه شیطان میتونه نمادی باشه از یک نوع تفکر خاص.

در پست 13 این تاپیک گفتم شیطان پرستی را من هم قبول دارم به این معنا که خدا پرستی یعنی ایمان محوری و شیطان پرستی یعنی خرد محوری. شما نگاهی به ماجرای خوردن میوه درخت ممنوعه در بهشت بیاندازید. خدا استدلالی برای آدم و حوا ارائه نمیدهد بلکه صرفا از آن دو اطاعت میخواهد. اما شیطان (هرچند غلط) به آنها میگوید از این درخت بخورید تا فرشته بشید یا جاودان شوید یا خدا شوید (تعابیر مختلف است) خب انسان فرشته نشد بواسطه داشتن روح هم که جاودان بود.

اما در مورد خدا شدن چطور؟ اگر دین را در تضاد با علم ببینیم بخوبی روند خدا شدن انسان را شاهد هستیم. بخوبی میفهمیم که چرا اسم آن درخت درخت معرفت هست. انسان در بهشت بود ولی بردگی میکرد اما به زمین آمد و به مرور زمان پیشرفت کرد. اگر انسان میوه ممنوعه را نمیخورد چطور؟ خب در بهشت میماند اما چون احساس نیاز نمیکرد به فکر پیشرفت نبود و نادان میماند. فرود انسان به زمین خود زمینه ای شد برای دانا شدن انسان. اینجاست که تعبیر شیطان در مورد خدا شدن انسان منطقی به نظر میرسد.​