[Aria Farbud]

برخی واژه ها در زبانِ آذری

انایین: (ان + آیین )از ریشه انایینه ( پهلوی) ؛
به چمِ : نا آئین ، بی قانون، بی آداب و رسوم ،
"ان" در زبان پهلوی واژه را بار نایی می داد و بجای "نا" بکار می رفت.
مانندِ انیرانی = نا ایرانی = بیگانه.

انه شور: به چمِ نا شسته.

بختَوَر: بخیار ، بخت + ور (پسوند)

اژدر دهان: گل میمون

ار:
شوهر ، مرد
از واژه "ارت" و یا "ارد"
بم چم: فرشته توانگری و نگهبان خانواده و پاک دامنی است.
و بیست و پنجم هر ماه به نام اوست.
در ترکان چه در ترکیه و آران و شیروان به شوهر (حیات یولداشی و یا قوجا ) گویند.

ادی - باجی: همان ادا بازی در (پارسی) است
لوس و ننر.

آدنا: آدینه

امرود: امروت ( پهلوی) امبرو ( تاتی و تالشی)
گلابی.

آخار: خور (کردی) جاری ، روان
بسنجید: "ارخ"=ارغا، ارغاب ( فرهنگ معین)
جوی ، رود ، نهر.


دوبرگرد: دوبرگردان، (زبانزدی در بازی تخته نرد.)
روی " داو" هماورد " داو" دادن...
"داو": (افزودن به سامه یِ پیشینِ بازی،هر بازیکن در نوبت خود پیش از تاس ریختن می تواند "داو" بدهد و اندازه ی سامه یِ پستایِ پیشین را بالا ببرد.)

از فرهنگ و زبانِ آذری


پارسیگر