[Mehrbod]

اولا که ما معیاری برای سنجش بیشتر و کمتر سود بردن نداریم.
و اتفاقا این همان پرسشیت که من دارم.این ادعا که زنان از حاصل تلاش زنان بهره مند میشوند در حالی که خود افرادی کم بهره هستند صرفا ادعایست که با ترازوی یک نگرش خاص سنجیده شده.
از این روست که فمینیست ها هم کار زن در خانه را کاری بس حساس و دشوار و از قضا بدون مزد میخوانند.

نیازی به ابرهوشمندی نیست دریابیم که کار بیرون همواره سخت‌تر از کارِ خانه است, زیرا:

١- کار خانه یکجور بیشتر نیست, کار بیرون یک جور هرگز نیست.
٢- از روی پیشبینیپذیری و روتین‌واریِ کار خانه, ابزارهایِ آسانش آن دیرزمانی است فراهمیده‌اند و می‌فراهمند (رختشوی خودکار, خشک‌کن خودکار, ظرفشوی خودکار, جاروبرقی, ...), ولی برای کارهای بیرون بسته به بخت و اینکه چه اندازه برای سرمایه‌دار سودآوری داشته, ابزارهایی هم ساخته شده‌اند.
٣- کار خانه مرگ و زندگی نیست (نکنید کسی نمیمیرد), کار بیرون مرگ و زندگی است (نکنید, گرسنه میمانید و میمیرید).
٤- ...

پس اینها مزخرفات همان زن‌گرایان (≈femin+ists) هستند که خانه‌داری همسنجیدنی با پیشه‌وری است!


پارسیگر