[Mehrbod]

پس اگه بخوام تعریفمو کاملتر بگم: "آزادی بیان باید مطلق باشد به این معنی که انتشار و بیان "هر چیزی، در هر جا و هر زمان" باید آزاد باشد، مگر اینکه حقوق دیگران را بگیرد." مثلا داد و بیداد کردن جلوی درب منزل، آزادی عمل شخص را میگیرد یا شهادت دروغ جلوی محاکمه عادلانه را می گیرد، پس شامل آزادی بیان نمی شوند.

اینها مواردی هست که به ذهنم میرسه.

آفرین این بسیار بهتر شد, به کران‌نمایی اینگونه بنگرید, نخست ما یک چیزی داریم به نام "سخن":

کران‌نمایی: هر آنچه که بتواند به زبان بیاید.

سپس ما یک فرایافتی داریم که از آمایش سخن و آزادی ساخته میشود: آزادیِ سخن

به "آزادی" در بخش‌گفتارشناسی (Part of Speech) میگویند یک modifier, یعنی روی بخشگفتاری از گزاره یک کاری می‌انجامد, در اینجا به نامِ «سخن» زاب «آزاد» میبندد: آزادیِ سخن = Freedom of Speech

پس اکنون ما باید سخن را یک خرده با modifier آن تنگ‌تر کنیم و کرانه‌هایِ آنرا باریک‌تر بنمایانیم:

آزادی سخن میشود توانایی در به زبان آوردن هر سخنی (اَوَستیِ کران‌نمایی), تا زمانیکه بهمان یا بیسار (کرانه‌هایِ نمایانیده‌یِ آن) نباشد.

من اکنون چند تا چیزهاییکه نمیتوانند در آزادی سخن باشند را میاورم:

تهدید: آیا کسی خواست باید بتواند نمونه‌دار دیگران را تهدید به مرگ کند؟
دروغگویی: اگر کسی خواست, آیا باید بتواند هر دروغی که خواست درباره‌یِ دیگران بگوید؟
برهم زدن آسایش: اگر کسی خواست, میتواند شباروز در خیابان داد بزند؟
...

برخی از آنها آسان هستند. تهدید را میشود در ٩٩.٩% باره‌ها بآسانی بازشناخت.
چیزی مانند دروغگویی سخت است و نیاز به کراننمایی باریکتری دارد.
برهم زدن آسایش دوباره آسان است و ...

پارسیگر