[سامان]

می‌توانم حداقل یک خبر خوب به شما بدهم: شما اصلا تنها نیستید و احتمالا چند میلیونی مثلِ شما باشند! فرهنگِ منحطِ ایرانی-شیعی است دیگر که اینچنین بندگی و بیچارگی را در نهادشان پرورانده که همیشه و در همه حال باید در انتظار یک منجی باشند که چماق بالای سرشان بگذارد، آنها چکمه‌اش را ببوسند، تا او هم دلش بسوزد و کمتر آنها را بزند و بکشد و کمی هم اوضاع‌شان را بهتر کند، حالا تا آخر عمر در تختِ سلطنت هم که بشیند، دستگاهِ ترور و سرکوب و خفقان راه بیاندازد، دزدی و چپاول هم گاهگاهی بکند، اشکالی ندارد، عوضش گاهی برایشان خیابان و راه‌آهن هم می‌کشد، بانک و پل و ارتش (که البته ارتشِ رضا میرپنج و پسرش که را می‌توان بی‌غیرت‌ترین ارتشِ تمامِ تاریخِ ایران و براستی مایه ننگ و شرم دانست) هم می‌سازد و البته، البته خیلی آرامتر از بقیه چماقش را بر سرشان می‌کوبد! آخییی، چقدر ما دوست‌داشتنی و مظلومیم واقعا....


من که به راستی حاضرم تمامِ دم و دستگاهِ رضاخانی با خاک یکسان شود و میرزاده برایمان چنین بخواند:


یا

شما که به کمک اشعار نغز شاعر شهیدتون من و چند میلیون ایرانی دیگر را خر حساب فرمودید، لطف کنین و بگین سلطنت یک دیکتاتور مصلح باجربزه بر مشتی خر چه اشکالی داره؟

این رو هم جواب بدین که راه آهن رضاخانی بیشتر به درد این مملکت خورده یا اشعار خر تو خر مرحوم میرزاده؟

شما در دنیای واقعی زندگی میکنین یا در وهم فانتزیهاتون؟