[mmns2001]

ادامه برسی وضعیت کشور و مردم بلافاصله پیش ازکوتای 3 اسفند 99:

نا امیدی سرتاسر مملکت را فرا گرفته با هر کس سخن از اصلاحات می گویی بغیر از نمی شود و کار گذشته یعنی تغدیر امور از دست داخله خارج است جوابی شنیده نمی شود(دولت ابادی-حیات یحیی ج3ص263)

صدها هزار نفر از مردم در این مملکت بطور منظم از گرسنگی و حصبه و وبا می مردند.روح مردم این کشور از فرط رنج کشیدن بکلی فلج شده است(کالدول-خاطرات-به نقل از جنایت و مکافات شجاع الدین شفا ص 655)

در 14 سال اول مشروطیت 37 کابینه پیاپی در ایران تشکیل شد یعنی بطور متوسط هر چهار ماه یک دولت جدید بر سر کار می امد.در این دولتها مهره ها همانهایی بودند که بودند.16 تن به دفعات ریس الوزا شدند و 54 تن هر کدام از یک تا هشت نوبت وزیر الوزرا شدند(هماینوفر-مقاله شاه یا وزیر-نقل از هفته نامه کیهان)

اخرین کابینه دوران مشروطیت پیش از رضا شاه کابینه مشیرالدوله بود که اول ابان 1302 استعفا کرد و این 66 کابینه دوره مشروطیت بود که تا ان تاریخ از عمرش تنها 18 سال می گذشت(شمیم-ایران در دوره سلطنت قاجار-ص 496)

از ارتش و ژاندارمری خبری نبود...فرماندهان سربازان در شمال روسها بودند و در جنوب اینگلیسها...خارجیان شیلات و نفت و گمرکات و پست و تلگراف و بانکها را تحت اداره خود داشتند و صنعت و کشاورزی و تجارت در قرون وسطی قرار داشت...تنها یکصدم مردم ایران سواد داشتند... در سرتاسر مملکت تنها یک مدرسه متوسطه وجود داشت... راه اهن و برق و تلفن و جاده شوسه برای ایرانیان رویایی بیش نبود...اشرار مسلح خود دادگاههای مخصوص داشتند و به میل خویش عدالت را اجرا می کردند در حالی که رسما سازمان قضایی در دست روحانیون بود که اکثرشان دستخوش فساد بودند...راهها بقدری ناامن بود که برای مسافرت از تهران به مشهد میبایست به روسیه رفت و از ان کشور عبور کرد...کشور دچار هرج و مرج و قحطی و مردم گرفتار گرسنگی بودند و در عوض فئودالها و خانهای ایالات و مالکان بزرگ با همدستی اخوندهای متنفذ پیوسته قدرت بیشتری کسب می کردند.چنانکه در ان واحد جنگلی ها در شمال و شیخ خزعبل در جنوب و عمال قشقایی در فارس و گردنکشان در اصفهان با حمایت کنسولگری اینگلیس به چپاول مردم مشغول بودند.بازارهای تعذیه و روضه خانی رونق بی سابقه داشت و شیوع تریاک غوغا می کرد(خاطرات رضا شاه نقل از محمد رضا شاه پهلوی- ماموریت برای وطنم-فصل اول)

ایران به سرعت بسوی قطعه قطعه شدن می رفت.در کرانه جنوب باختری خزر جمهوری جنگی امیزه ای از ارمانخواهی و سرگشتگی خونبار عرضه می کرد.در بخشی از خوزستان شیخ خزعل می کوشید تا فاصله خود را از مرکز بیشر و بیشتر کند.در بلوچستان استعمار به بهانه حفظ خطوط تلگراف مناطق وسیعی را در اشغال خود داشت.چندین قدرت خارجی از حقوق ویژه کاپیتالسیون در ایران برخوردار بودند.مملکت چیزی به نام ارتش نداشت...فئودالیسم بی سوادی و فقر بیماری و هرج و مرج و جهت گم کردگی ملی افق اینده ایران را تیره و تار میکرد.از مشروطه سایه ای بیش نمانده بود(هفته نامه کیهان-چاپ لندن 2 اسفند 1363)

​