[Dariush]

دوستان من از طریق این پست بازنشستگی خودم در انجمن به عنوان مدیر و کاربر را اعلام می‌کنم. بدلیل مشکلاتی که در زندگی شخصی برای من پیش آمده، تداوم حضور در این انجمن و اختصاص دادن زمانی مقرر و مشخص برای شرکت در مباحث نیازمند هزینه‌ای‌ست که اکنون خود را فاقد توانایی و امکان و اشتیاق پرداخت آن می‌بینم. این بازنشستگی به معنای قطع حضور آنی در دفترچه نیست، احتمالا با همین آیدی تا مدتی در اینجا آمد و رفت خواهم داشت و نوشته‌ها را خواهم خواند، اما شرکت در بحث‌ها، پیگیری جدی آنها و یا اعمال مدیریت و اظهار نظر خود را بسیار محدود کرده، طی یکی دو ماه آینده به کلی قطع می‌کنم.

تک‌تک دوستان، و حتی برخی از دشمنان را دل‌تنگ خواهم شد. از تقریبا همه‌ی دوستان در این انجمن چیزی آموخته‌ام، و خود را در مرحله‌ای مدیون آنها می‌دانم. امیدوارم بتوان این دین را به نحوی بازپرداخت. نامی نمی‌آورم، مبادا کسی را جا بیاندازم. اما رفقا جملگی از ارادت من به خودشان مطلع هستند.

پروژه‌های ناتمام در این انجمن بسیار هستند، از آن جستار ترجمه‌ی کتاب، تا قولی که بابت انتشار ترجمه‌ی پاسخ به شبهات فرگشت داده بودم، تا قصد بازگرداندن مقالاتی پیرامون حقوق مردان و ... شوربختانه هیچگاه زمان بسنده بابت رسیدگی به آنها فراهم نشد، و در این میان بیشتر از همه شرمنده‌ی دوست گرامی میلاد بزرگوار هستم برای ناتوانی در به سرانجام رساندن قول همکاری که بابت همکاری در آن سایت دیگر به ایشان داده بودم. امیدوارم آنجا به موفقیت هرچه بیشتری برسد و سایر دوستان نویسندگان خوش‌قول‌تری برای آن باشند.

سه سال جالب و پر از فراز و نشیبی بود. برای همه‌ی اعضای دفترچه آرزوی موفقیت و شادکامی در زندگی شخصی‌شان را دارم.
امیدوارم دوباره بتوانم روزی از این بازنشستگی بیرون بیایم و در خدمت شما باشم.

امیرِ گرامی، من نیز براستی از خداحافظی شما و اینکه دیگر در میانِ ما نیستید، متاثر شدم و ناسپاسی بزرگی میدانم اگر نگویم از شما بسی چیزها آموختم که بی‌شک تاثیری عمیق بر اندیشه و نگرشِ من گذاشتند. آرزوی خوش‌بختی و موفقیت برای شما بیهوده است از نظر من، چرا که آنقدر انسانِ هوشمند و دانایی هستید که تقریبا مطمئنم همیشه موفق خواهید بود. هرجا که هستید، بدانید ما شما را به عنوانِ یک دوست، هرگز فراموش نخواهیم کرد و امیر عزیز امیدوارم روزی مشکلات‌تان به پایان برسند و بتوانیم دوباره شما در اینجا ببینیم