[doubt]

در یکی از شهرستان ها جمعیت چند هزار نفره ای شکل گرفت ،چندین بار در اعتراض به دستگیری های تصادفی (برای ایجاد رعب و وحشت) مردم شروع به «هو کردن» عوامل رژیم نمودند که به سرعت با حمله ی لباس شخصی ها متفرق شدند.به همه نیز گیر میدانند از راننده تا عابر و بچه 16-17 ساله.(گرفتن موبایل و...)
همانند 25 بهمن در تهران نبود ، در میان در گیری ها چند الله اکبر فقط می شنیدم .البته با وضع موجود توقعی هم نبود.
از تمام زوایا هم مردم رو فیلمبرداری کردند و دستگیر شده ها رو با آمبولانس(به احتمال قوی) جابه جا میکردند.

راسل ِ عزیز آخر ما داریم با جریان همراهی می‌کنیم، بجای ِ آنکه به آن شکل بدهیم. بالاخره در یک نقطه‌ای، ما باید خودمان را از پیروان ِ خط امام و حاجی‌آقاها و رفورمیست‌ها و غیره جدا بکنیم. سوال اینست: کی؟ روشنفکران و سکولارهای ِ قبل از انقلاب هم مثل ما هیچ امیدی به سقوط شاه نداشتند، تا چند ماه پس از پیروزی انقلاب هنوز باورشان نمی‌شد و منتظر «حرکت بعدی» نظام سلطه بودند.

به نظر من زمان آن رسیده که از اسلامیت ِ جنبش فاصله بگیریم، قبلا یک بار منتظر پیروزی نهایی و بعد تعیین فاصله شدیم، و اینست آخر و عاقبتش.

چنین چیزی نیازمند تشکیلات درست و حسابی دارای پایگاه مردمی است ،داریم یا بسازیم؟