[agn0stic]

به نظر من در کشورهای جهان سومی بودن پادشاه یا رهبر یا هرکس دیگر بطور سمبلیک امکان پذیر نیست. مثلا نگاهی به اختیارات ملکه بریتانیا بیاندازید:

1. انعقاد معاهدات و یا فسخ قراردادهای بین المللی،اداره ی امور خارجه و اجرای قوانین به نام او انجام می گیرد.
2 . عزل و نصب وزیران،انحلال پارلمان و یا دعوت به تشکیل آن و یا تعطیل پارلمان از اختیارات پادشاه است.
3 . انتصاب اعضای مجلس لردها که متشکل از حدوداً 926 لرد از شاهزادگان،اشراف و شخصیت های فرهنگی،علمی و بالاخره شخصیت های مذهبی است.
4 . عزل و نصب نخست وزیر،و به طور معمول،فردی را که حزب پیروز در انتخابات مجلس عوام این کشور بر می گزینند،به نخست وزیری منصوب می نماید،و عملاً در موارد بحرانی می تواند اقدام به عزل نخست وزیر این کشور نماید.
5 . توشیح لوایح یا طرح های مصوّب پارلمان انگلستان از اختیارات پادشاه این کشور است،و می تواند از تأیید و توشیح مصوبات دو مجلس این کشور خودداری کند.
6 . فرماندهی نیروهای مسلّح،با مشورت وزیران.
7 . اختیار سیاست خارجی با مشورت وزیران.

دست کمی از اختیارات رهبر ایران ندارد. اگر بخواهد میتواند با دخالت کردن در امور اجرایی کشور علنا کشور را به گند کشیده و خود را دیکتاتور کند. اما جایگاه تشریفاتی خود را حفظ کرده و در امور اجرایی دخالت نمیکند. این فقط شامل ملکه بریتانیا نیست بلکه بقیه پادشاهان اروپایی هم اختیارات فراوانی دارند اما از آن سوء استفاده نمیکنند. اما در ایران در این 100 و اندی سال که از شکل گیری قانون مشروطه میگذرد یک بار مجلس به توپ بسته شده 2 بار کودتا شده و پادشاهان در این مدت تا آنجا که میتوانستند از اختیاراتشان سوء استفاده کردند. بعد از انقلاب که شاه جایش را به رهبر داد باز هم وضعیت فرقی نکرده. حداقل قبل از بازنگری در قانون اساسی در سال 68 امکان این وجود داشت که از طریق خبرگان رهبر را عزل کرد اما بعد از تغییراتی که خامنه ای و رفسنجانی و شرکا در قانون اساسی ایجاد کردند عملا این امکان هم از بین رفت. الان با وجود ولایت مطلقه فقیه شخص ولی فقیه رو نه نظر مردم میتونه محدودش کنه نه نظر فقه یعنی عملا شده خدا! الان همین اختیارات گریبانگیر آقای رفسنجانی شده که خیال میکرد خامنه ای در حد و اندازه ای نیست که بخواد براش شاخ بشه! البته همین فکر رو هم خامنه ای راجع به احمدی نژاد میکرد که در دور دوم دیدیم که احمدی نژاد هم شاخ شد! حقیقت اینه که در کشورهای جهان سومی مثل ایران حتی 1 درصد هم نمیشه به مسئولین کشور اعتماد کرد و باید قوانین به گونه ای نوشته شوند که مسئولین برای آب خوردن هم باید از پارلمان اجازه بگیرند.