[sonixax]

Debatable. احمدی‌نژاد محصول تحریم انتخابات سال ۸۴ توسط بخش بزرگی از مردم به دعوت اپوزیسیون ج.ا بود و کمترین میزان مشارکت مردمی در طول تاریخ ایران را داشت، پس این وضع نتیجه‌ی تحریم است نه مشارکت(البته این وضع نتیجه‌ی خیلی چیزهای دیگر است، فقط خواستم نشان بدهم با این روش چه‌ها که نمی‌شود گفت).

این یک باور عامیانه است که حکومت در زبان مردم انداخته ! همین احمدی نژاد حاصل مشارکت حداکثری مردم در انتخابات 88 مگر نبود ؟ مثلن فکر میکنید اگر در سال 84 اکثریت شرکت میکردند شخص دیگری انتخاب میشد ؟
حاکمیت ثابت کرده هر کسی را که بخواهد به قدرت میرساند و رای مردم پشمک است .
من نمیدانم شما در آن دوران ایران بودید یا خیر ! ولی اگر میبودید حتمن به یاد دارید که هر کسی را که میدیدید میگفت به احمدی نژاد رای ندهی ها ! به رفسنجانی رای بدهید . همه هم در پاسخ میگفتند مگر دیوانه ایم به مموتی رای بدهیم .
بعد هم که این آقا منتصب شد گفتند که مگه همه ی ایران شهرهای بزرگه ! احمدی نژاد از توی دهاتها رای آورده .

من اینها را می‌نویسم به پای شوخی، اگرنه چطور چهار میلیون نفر در خیابانهای تهران (و پی ریزی یکی از بالغ‌ترین انواع اعتراض مسالمت‌آمیز در جهان کنونی را) که با سرکوب خونین دولت هار فاشیستی مواجه شد را می‌توان اینگونه نادیده گرفت و درباره‌ی عدم آمادگی مردم ایران برای براه انداختن یک جنبش مدنی چیزی نوشت؟

شما بگویید 4 میلیون ، من میگویم 40 میلیون ! اینها اعتراضشان به این بود که رایشان کو ! نه خود حکومت . یعنی با اصل حکومت مخالفتی نداشتند .

مردم ایران برپاد یک دیکتاتوری فاسد شورش کردند و آدم منصف با مطالعه‌ی تاریخ آن دوران می‌بیند هیچ راهی برای شناسایی آخوند به عنوان عنصر ارتجاعی و آدم‌خواری که بعدتر به آن بدل شد وجود نداشت و از ۵۷ تا ۶۷ صدها هزار نفر اعدام و شکنجه و زندانی شدند تا نظام مستقر شد، و اینگونه نبود که مردم انقلاب بکنند، مملکت را بدهند دست خمینی و بروند پی کارشان، قطره‌قطره خونشان را دادند و قدم‌ به قدم با پیشروی دستگاه حاکم مقابله کردند. اینکه زورشان نرسید و شکست خوردند چنانکه گفتیم هیچ معنایی ندارد و «زور» تغییری در شایستگی و حق و ... کسی بوجود نمی‌آورد. من اتفاقا وقتی بریده‌های روزنامه‌هایی همچون آیندگان و کیهان را در آن دوران می‌خوانم از میزان بلوغ و شعور سیاسی مردم انقلابی بهت‌زده می‌شوم، و اینکه تنها دلیل پیروزی و غلبه‌ی ج.ا از آغاز زور بود نه مشروعیت مردمی.

این حرف درست نیست ! اتفاقن خیلی هم راه وجود داشته که مردم آخوند و خمینی را بشناسند ! خمینی یک کتاب دارد به نام "جمهوری اسلامی" قبل از انقلاب آن را نوشته و همه این کثافت فعلی را درش به تصویر کشیده .
بعد زور مردم به که نرسید ؟ به خمینی ؟ مگر خمینی که بود ؟ مگر نه اینکه خمینی قدرتش را از جانب طرفدارانش به دست آورده بود ؟ مگر نه اینکه حتا توده ای های آن زمان از مردم برای پشتیبانی خمینی دعوت میکردند ؟
کدام بلوغ و شعور سیاسی امیر جان ؟ شعور سیاسی مردمی که فهم نداشتند شعار آب و برق مجانی دروغ است ؟

کی گفته جمهوری اسلامی از اولش با زور بوده ؟ نکنه 97% با زور رفتند پای صندوقهای رای و به جمهوری اسلامی آری گفتند ؟ جمهوری اسلامی از اولش بر روی دروغ و فریب بنا شده بود .

شما ناراحت و خشمگین هستید و حق هم دارید، ولی وضع کنونی خیلی کمتر از آنچه تصور می‌کنید تقصیر مردم ایران است و نقش آنها در بوجود آمدن و برقرار ماندن شرایط کنونی خیلی حقیرتر از آنچه مطرح شده.

من نمیگم تقصیر مردمه ، من میگم برتری دادن منافع شخصی به منافع جمعی کار را به اینجا کشانده . تا زمانی که افراد برای کسب امتیاز از جانب حکومت در انتخابات شرکت میکنند یا به هر شکل دیگر به این سیستم مشروعیت میبخشند وضع همین است .

چنانکه گفتیم همچو یقینی درباره‌ی بی‌اثر بودن مشارکت در انتخابات نمی‌تواند بنیان عقلانی داشته باشد

ارزش دست کم یک بار امتحان کردن را که دارد ! ندارد ؟

نظام مقدس در شرایطی‌ست بسیار درهم‌تنیده و بحرانی(و من حتی تلاش نمی‌کنم که ادعا بکنم از پیچیدگی‌های بی‌شماری که امروز در آن پدید آمده ذره‌ای سر در می‌آورم و از باندهای گوناگونی که برای رسیدن به قدرت با یکدیگر رقابت می‌کنند چیزی می‌دانم)، و اصلا بعید نیست که تن به نوعی اصلاحات بدهد که شاید حتی از آنچه خاتمی بدست آورد(و هزار برابر بهتر از آن وضعی بود که ایرانیان امروز به آن دچار شده‌اند)هم بهتر باشد، شاید هم اصلا اینگونه نشود و مردم دوباره طبق معمول بازی بخورند، شاید هم اصلا سایه‌ی شوم حمله‌ی نظامی به واقعیتی سرد بدل بشود و نه ایرانی بماند نه جمهوری اسلامی... در هر کدام از این موارد و دیگر موارد محتملی که هستند، وظیفه‌ی ما اینست که بجای آیه‌ی یاس و تشویق به ناممکن و تحقیر بی‌مورد ملت ایران آنچه به نظرمان بهترین مسیر جهت برون‌رفت از موقعیت کنونی می‌رسد را مطرح بکنیم و به بحث بگذاریم.

جمهوری اسلامی زایده ی بحران است و بدون بحران دوام نمیِآورد .

رسیدن به شرایط مطلوب تر هم نیازمند پرداخت هزینه است . بدون هزینه دادن هیچ چیزی تغییر نمیکند . پس دست آخر یا مردم ایران یک هزینه ای را پرداخت میکنند و از شر این سیستم خلاص میشوند . یا در دراز مدت هزینه ای بس سنگین تر که چه بسا حمله نظامی پس از یک دوره قحطی و مرگ و میر و ... باشد را متقبل میشوند - مثل عراق ، مثل افغانستان مثل خیلی جاهای دیگر .

شرکت در انتخابات این نظام هم چیزی جز سنگین تر شدن تحریمهایی که مردم را نشانه میروند در بر نخواهد داشت - این خط و این نشان .