04-17-2013, 04:08 PM
Ouroboros نوشته: آیا میتوان ادعا کرد که پس از بیگبنگ ماده بر پادماده غلبه کرد؟ یعنی پس از نابودی هنوز ماده باقی مانده بود اما هیچ پادمادهای در کار نبود؟
ظاهرن فرض شما بر اینه که قبل از اون هم ماده بوده و هم پاد ماده. این فرض ممکنه دارای اشکالاتی باشه به دلیل اینکه همجواری هر ذره با پاد خودش همونطور که میدونید منجر به تابش انرژی و تغییر ماهیت اون ذرات میشه و همونطور که میدونید پیش از مهبانگ، تکینگی وجود داشته و تکینگی جاییه که در اون قوانین علم فرو میپاشه و احتمالن وجود ماده و پاد ماده در کنار هم کنشی به همراه نداشته. از طرفی ذرات در لحظات بعد از مهبانگ بوجود اومدند و این یعنی قبلش وجود نداشتند یا داشتند و در تکینگی به شکلهای دیگه ای بودند.
از طرفی من با مراجعه به یکی از جزواتم یادم افتاد که استیون هاوکینگ هم یک مدلی برای پیدایش پاد ذره پیشنهاد کرده. به این شکل که در نزدیکی سیاهچاله هر جای تهی تقسیم به یک ذره و یک پاد ذره میشه که یکی از این دو لنگه به درون سیاه چاله میفته و دیگری میگریزه. این مدل به تابش هاوکینگ معروفه.
با توجه به این موضوعات قضیه پیچیده تر میشه. آیا پس از مهبانگ که ذرات کم کم شکل گرفتند و پاد ذرات هنوز سانش وجود نداشتند؟ اگه اینطور باشه تابش هاوکینگ میتونه مدل خوبی باشه. یا آیا به قول شما پاد ذرات در مهبانگ از بین رفتند و انرژی شدند و ذرات موندند؟ باز هم مدل هاوکینگ سر جای خودشه. ولی موضوع جالب برای من اینه که در اینجا آیا میشه در نظر گرفت که خود تکینگی مهبانگ شامل فضاهای تهی متشکل از ماده و پاد ماده بوده که یکی آزاد شده و دیگری گیر افتاده؟ البته هر پاسخی به این پرسش باز هم منو گیج میکنه و پرسش های بیشتری بوجود میاره.
[COLOR="royalblue"]
چو بخت عرب بر عجم چیره گشت --- هـمـه روز ایـرانیـان تـیـره گـشـت
جهـان را دگـرگونه شـد رسم و راه --- تـو گـویـی نتـابـد دگـر مـهر و مـاه
ز مـی نشئه و نغمه از چـنگ رفـت --- ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خــوار شــد، هـنـر شـد وبــال --- بـه بستـنـد انـدیشـه را پـر و بــال
«توصیف فردوسی بزرگ از تازش اسلام به ایران»
[/COLOR]جهـان را دگـرگونه شـد رسم و راه --- تـو گـویـی نتـابـد دگـر مـهر و مـاه
ز مـی نشئه و نغمه از چـنگ رفـت --- ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خــوار شــد، هـنـر شـد وبــال --- بـه بستـنـد انـدیشـه را پـر و بــال
«توصیف فردوسی بزرگ از تازش اسلام به ایران»
خردگرایی و ایمان ستیزی